کتابخانه بالقرآن

2591 حدیث از حضرت امام صادق علیه السلام صفحه 314

صفحه 314

امام صادق علیه السلام :

إنّی کُنتُ اُمَهِّدُ لِأَبی فِراشَهُ فَأَنتَظِرُهُ حَتّی یَأتِیَ ، فَإِذا أوی إلی فِراشِهِ ونامَ قُمتُ إلی فِراشی ، وإنَّهُ أبطَأَ عَلَیَّ ذاتَ لَیلَةٍ فَأَتَیتُ المَسجِدَ فی طَلَبِهِ ، وذلِکَ بَعدَما هَدَأَ النّاسُ ، فَإِذا هُوَ فِیالمَسجِدِ ساجِدٌ ولَیسَ فِی المَسجِدِ غَیرُهُ ، فَسَمِعتُ حَنینَهُ وهُوَ یَقولُ : سُبحانَکَ اللّهُمَّ أنتَ رَبّی حَقًّا حَقًّا ، سَجَدتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّدًا ورِقًّا ، اللّهُمَّ إنَّ عَمَلی ضَعیفٌ فَضاعِفهُ لی ، اللّهُمَّ قِنی عَذابَکَ یَومَ تَبعَثُ عِبادَکَ ، وتُب عَلَیَّ إنَّکَ أنتَ التَّوّابُ الرَّحیم

امام صادق علیه السلام: من بستر پدرم را می گستردم و منتظر آمدنش می ماندم، پس هرگاه در بسترش جای می گرفت و می خوابید، من نیز به بستر خود می رفتم. شبی او دیر کرد و من در جستجوی او به مسجد رفتم و این در حالی بود که مردم خوابیده بودند. ناگاه او را در مسجد یافتم که به سجده رفته و در مسجد کسی جز او نبود. ناله او را شنیدم که می گفت: پاک هستی بار الها، بی شکّ و تردید تو خدای پاک منی، خدایا در برابر تو از سرِ تعبد و بندگی به سجده افتاده ام، خدایا عمل من ناچیز است، پس آن را برای من دو چندان کن، خدایا مرا از عذاب روزی که بندگانت را برمی انگیزی، حفظ کن و مرا ببخش که تو بخشنده و مهر ورزی.

الکافی : 3 / 323 / 9 عن إسحاق بن عمّار .

حدیث629

امام صادق علیه السلام :

کانَ أبی علیه السلام کَثیرَ الذِّکرِ ، لَقَد کُنتُ أمشی مَعَهُ وإنَّهُ لَیَذکُرُ اللّه َ ، وآکُلُ مَعَهُ الطَّعامَ وإنَّهُ لَیَذکُرُ اللّه َ ، ولَقَد کانَ یُحَدِّثُ القَومَ وما یَشغَلُهُ ذلِکَ عَن ذِکرِ اللّه ِ ، وکُنتُ أری لِسانَهُ لازِقًا بِحَنَکِهِ یَقولُ : لا إلهَ إلاَّ اللّه ُ ، وکانَ یَجمَعُنا فَیَأمُرُنا بِالذِّکرِ حَتّی تَطلُعَ الشَّمسُ ، ویَأمُرُ بِالقِراءَةِ مَن کان یَقرَأُ مِنّا ، ومَن کانَ لا یَقرَأُ مِنّا أمَرَهُ بِالذِّکرِ

امام صادق علیه السلام: پدرم، ذکر فراوان می گفت، من با او راه می رفتم، در حالی که او ذکر خدا بر لب داشت و با او غذا می خوردم در حالی که او خدا را یاد می آورد، او با مردم سخن می گفت و این هم او را از ذکر الهی باز نمی داشت، زبان او را می دیدم که از ذکر «لا اله الاّ اللّه » به سقف دهانش چسبیده بود. او ما را گرد می آورد و از ما می خواست تا بر آمدن آفتاب ذکر گوییم. هر که را از ما [که می توانست] قرائت کند، دستور قرائت قرآن می داد و به هر که قرائت نمی کرد، دستور ذکر می داد.

الکافی : 2 / 499 / 1 عن ابن القدّاح .

کتابخانه بالقرآن

2591 حدیث از حضرت امام صادق علیه السلام صفحه 314

حدیث629

حدیث630