کتابخانه بالقرآن

2591 حدیث از حضرت امام صادق علیه السلام صفحه 390

صفحه 390

امام صادق علیه السلام :

ـ فی قَولِ اللّه ِ : «رَبَّنَا ءَاتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الآخِرَةِ حَسَنَةً» ـ : رِضوانَ اللّه ِ وَالجَنَّةَ فِی الآخِرَةِ ، وَالمَعاشَ وحُسنَ الخُلُقِ فِی الدُّنیا .

امام صادق علیه السلام : ـ درباره این سخن خداوند «ای پروردگار ما! در دنیا به ما نیکی دِه و در آخرت نیز نیکی» ـ : [یعنی] خشنودی خدا و بهشت در آخرت، و اخلاق خوش در دنیا.

الکافی : ج 5 ص 71 ح 2 ، تهذیب الأحکام : ج 6 ص 327 ح 900 ، کتاب من لا یحضره الفقیه : ج 3 ص 156 ح 3566 ، معانی الأخبار : ص 175 ح 1 وزاد فیهما «والسعة فی الرزق» بعد «الآخرة» وکلّها عن جمیل بن صالح ، تفسیر العیّاشی : ج 1 ص 98 ح 274 عن عبد الأعلی وفیه «السعة فی المعیشة» بدل «المعاش» ، بحار الأنوار : ج 71 ص 383 ح 18 .

حدیث762

امام صادق علیه السلام :

کانَ عِلِیُّ بنُ الحُسَین علیه السلام یَدعو بِهذَا الدُّعاءِ :

اللّهُمَّ إنّی أسأَ لُکَ حُسنَ المَعیشَةِ ، مَعیشَةً أتَقَوّی بِها عَلی جَمیعِ حَوائِجی ، وأتَوَصَّلُ بِها فِی الحَیاةِ إلی آخِرَتی ، مِن غَیرِ أن تُترِفَنی

امام صادق علیه السلام : علی بن حسین علیهماالسلام این دعا را می خواند:

«بار خدایا! از تو نیکوییِ معشیت را درخواست می کنم؛ معیشتی که با آن بتوانم همه نیازهایم را برآورم، و بدان وسیله ، در این زندگی به آخرتم نایل آیم؛ نه آن چنان مرا در آن غوطه ور سازی که دچار طغیان شوم، و نه آن سان بر من تنگ گیری که به رنج و سختی بیفتم، از روزیِ حلالت به من گشایش ده و از باران فضلت بر من بریزان. نعمتی بی نقض و دَهِشی بی وقفه از جانب خودت [به من ارزانی دار] ؛ امّا نه چندان بر آن بیفزای که خرّمی اش مرا به خود سرگرم سازد و شکوه و زیبایی اش فریفته ام گردانَد و در نتیجه ، از شکر نعمتت بازمانم، و نه چندان آن را بر من بِکاه که رنج تحصیلش باعث کوتاهی ام در عمل [وعبادت] شود و همّ و غمش سینه ام را پُر کند.