کتابخانه بالقرآن

7087 حدیث از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 100

صفحه 100

پیامبر صلی الله علیه و آله پزشکی بودند که با دانش خود، همواره در میان مردم می گشتند،مرهم هایشان را به خوبی فراهم و ابزار کارشان را آماده می ساختند و آنها را هرجا که لازمبود، می گذاردند، در دل های کور و گوش های کر و زبان های گنگ. غفلتگاه ها وجایگاه های

نهج البلاغه، از خطبه 108

حدیث199

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

وَ هُوَ خاتَمُ النَّبیّینَ، اَجْوَدُ النّاسِ کَفّا وَ اَرْحَبُ النّاسِ صَدْرا وَ اَصْدَقُالنّاسِ لَهْجَةً وَ اَوْفَی النّاسِ ذِمَّةً وَ اَلـْیَنُهُمْ عَریکَةً وَ اَکْرَمُهُمْ عِشْرَةً مَنْ رَآهُ بدیهَةً هابَهُوَ مَنْ خالَطَهُ مَعْرِفَةً اَحَبَّهُ یَقولُ ناعِتُهُ: لَمْ اَرَ قَبْلَهُ وَ لا بَعْدَهُ مِثْلَهُ؛

او که خاتم پیامبران بود، بخشنده ترین، پرحوصله ترین، راستگوترین، پایبندترینمردم به عهد و پیمان، نرم خوترین و خوش مصاحبت ترین مردم بود، هر کسبدون سابقه قبلی او را می دید، هیبتش او را می گرفت و هر کس با او معاشرت می نمودو او را می شناخت دوستدارش می شد و هر کس می خواست او را تعریف کند،می گفت: نظیر او را پیش از او و پس از او ندیده ام.

بحارالأنوار، ج 16، ص 190

حدیث200

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

کانَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله لَیَسُرُّ الرَّجُلَ مِنْ اَصحابِهِ اِذا رَآهُ مَغْمومابِالْمُداعَبَةِ وَ کانَ صلی الله علیه و آلهیَقولُ: اِنَّ اللّه َ یُبْغِضُ الْمُعَبِّسَ فی وَجْهِ اِخْوانِهِ؛