کتابخانه بالقرآن

7087 حدیث از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 136

صفحه 136

وَ ایمُ اللّه ِ، مَا کانَ قَوْمٌ قَطُّ فِی غَضِّ نِعْمَةٍ مِنْ عَیْشٍ فَزالَ عَنْهُمْ اِلاَّبِذُنُوبٍ اِجتَرَحوها لاَِنَّ اللّهَ لَیْسَ بِظَـلاّمٍ لِلْعَبیدِ؛

به خدا سوگند، هرگز نعمت گروهی که از زندگیِ خوش بهره مندند، از بیننمی رود، جز به وسیله گناهانی که مرتکب می شوند؛ چرا که خداوند هرگز به بندگان ظلمنمی کند.

نهج البلاغه، از خطبه 178

حدیث271

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

و قَد سُئِلَ عَنِ القَضاءِ وَ الْقَدَرِ ـ : لا تَقولوا : وَ کَلَهُمُ اللّه ُ اِلی اَنْفُسِهِمفَتُوَهِّنوهُ ، وَ لا تَقولوا : اَجبَرَهُم عَلَی المَعاصی فَـتُظَـلِّموهُ ولکِن قولوا : الخَیرُ بِتَوفیقِ اللّه ِوَ الشَّرُّ بِخِذلانِ اللّه ِ وَ کُلٌّ سابِقٌ فی عِلمِ اللّه ِ ؛

وقتی که از حضرت علی علیه السلامدرباره قضا و قدر، پرسیدند، فرمودند: نگویید: خدا آنان(گناهکاران) را به خودشان وانهاده است، که [با این سخن] خدا را سبک می کنید، ونگویید: خدا آنان را بر انجام دادن گناهان، مجبور ساخته است؛ که] با این سخن] به خدانسبت ظلم می دهید بلکه بگویید: خیر در سایه توفیق خدا و شر به خاطر یاری نشدن ازجانب خداست و همه اینها از قبل در علم خداوند بوده است.

الاحتجاج ، ج 1، ص 492، ح 122

حدیث272

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :