کتابخانه بالقرآن

7087 حدیث از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 2590

صفحه 2590

ـ فی تفسیر قوله : «اللّه » ـ : هُوَ الّذییَتَألَّهُ إلیهِ عِندَ الحَوائِجِ وَ الشَّدائِدِ کُلُّ مَخلوقٍ عِندَ انقِطاعِ الرَّجاءِ مِن جَمیعِ مَن هُوَ دونَهُ ، وتَقَطُّعِ الأسبابِ مِن کُلِّ مَن سِواهُ .

امام علی علیه السلام ـ در بیان معنای «اللّه » ـ : او کسی است که هر مخلوقی ، به هنگام نیازها و سختی ها و قطع امید از همه چیزهای دیگر و دست نداشتن به غیر او ، شیدایش می شود .

التوحید : 231/5

حدیث5176

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

اللّه ُ مَعْناهُ المَعْبُودُ الّذِی یَأْلَهُ فِیْهِ الْخَلْقُ وَیُؤْلَهُ إلَیْهِ ، وَاللّه ُ هُوَ المَسْتُورُ عَنْ دَرْکِ الأبْصَارِ ، المَحْجُوبُ عَنِ الأوْهَامِ وَالخَطَرَاتِ .

امام علی علیه السلام : اللّه به معنای معبودی است که آفریدگان درباره او حیرانند و [نیز] کسی که بدو پناه برده می شود. اللّه ، هموست که از دیده ها پوشیده است و از وهم و خیال در پرده.

التوحید : 89/2

حدیث5177

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :