کتابخانه بالقرآن

7087 حدیث از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 2837

صفحه 2837

وَ عَنْ ذلِکَ ما حَرَسَ اللّه ُ عِبادَهُ الْمُؤْمِنینَ بِالصَّلَواتِ وَ الزَّکَواتِ وَ مُجاهَدَةِ الصِّیامِ فِی الاَْیّامِ الْمَفْروضاتِ تَسْکینا لاَِطْرافِهِمْ وَ تَخْشیعا لاَِبْصارِهِمْ وَ تَذْلیلاً لِنُفوسِهِمْ وَ تَخْفیضا لِقُلُوبِهِمْ وَ اِذْهابا لِلْخُیَلاءِ عَنْهُمْ ... اُنْظُروا اِلی ما فی هذِهِ الاَْفْعالِ مِن قَمْعِ نَواجِمِ الْفَخْرِ وَ قَدْعِ طَوالِعِ الْکِبْرِ؛

از این جاست که خداوند، بندگان مؤمن خود را به وسیله نمازها و زکات ها و جدّیت در روزه داری در روزهای واجب، نگهبانی می کند؛ زیرا که این امور باعث آرام شدن اعضا و جوارح و خشوع دیدگان و فروتنی جان ها و خضوع دل ها و بیرون راندن کبر و نخوت از وجود آنان می شود ... بنگرید، که این اعمال چگونه نمودهای فخرفروشی را در هم می شکند و آثار و نشانه های تکبّر را می زداید!

نهج البلاغه، از خطبه 192.

حدیث5666

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

شَرُّ النّاسِ مَنْ لایَثِقُ بِاَحَدٍ لِسُوءِ ظَنِّهِ وَ لایَثِقُ بِهِ اَحَدٌ لِسوءِ فِعْلِهِ؛

بدترین مردم کسی است که به خاطر بدگمانیش، به کسی اعتماد نمی کند و به خاطر کردار بدش، کسی به او اعتماد نمی نماید.

غرر الحکم، ح 5748.

حدیث5667

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :