کتابخانه بالقرآن

7087 حدیث از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 617

صفحه 617

سنن الترمذیّ : 5 / 637 / 3722 ، و : 640 / 3729 ، المستدرک علی الصحیحین : 3 / 135 / 4630 ، اُسد الغابة : 4 / 104 ، خصائص الإمام أمیرالمؤمنین علیه السلام للنسائیّ : 221 / 119 ، أمالی الصدوق: 202 / 13 کلّها عن عبداللّه بن عمرو بن هند الحُبَلیّ ، وراجع العمدة : 283 / 461 ، الکافی: 1 / 64 / 1 ، الاحتجاج : 1 / 616 / 139 ، روضة الواعظین : 308 ، غرر الحکم: 3779 و 7236 ، المناقب لابن شهرآشوب : 2 / 45 .

حدیث1355

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

لَیسَ کُلُّ أصحابِ رَسولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله مَن کانَ یَسأَلُهُ ویَستَفهِمُهُ ، حَتّی إن کانوا لَیُحِبّونَ أن یَجیءَ الأَعرابِیُّ والطّارِئُ فَیَسأَلَهُ علیه السلام حَتّی یَسمَعوا . وکانَ لا یَمُرُّ بی مِن ذلِکَ شَیءٌ إلاّ سَأَلتُهُ عنهُ وحَفِظتُهُ

امام علی علیه السلام : چنین نبود که همه اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله از آن حضرت پرسیده و برای فهم آن کنجکاوی نمایند، حتی که دوست داشتند بادیه نشین و غریبی از راه برسد و از آن حضرت بپرسد تا ایشان بشنوند، ولی در این باب چیزی بر من نگذشت مگر این که از آن حضرت پرسیده و آن را حفظ کردم.

نهج البلاغة : الخطبة 210 .

حدیث1356

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

ـ لَمّا قالَ لَهُ بَعضُ أصحابِهِ : لَقَد اُعطیتَ یا أمیرَ المؤُمِنینَ عِلمَ الغَیبِ ! فَضَحِکَ عَلَیهِ السَّلامُ وقالَ لِلرَّجُلِ ، وکانَ کَلِبیًّا ـ : یا أخا کَلبٍ ، لَیسَ هُوَ بِعِلمِ غَیبٍ، وإنَّما هُوَ تَعَلُّمٌ مِن ذی عِلمٍ . وإنَّما عِلمُ الغَیبِ عِلمُ السّاعَةِ ، وما عَدَّدَهُ اللّه ُ سُبحانَهُ بِقَولِهِ : «إنَّ اللّه َ عِندَهُ عِلمُ السّاعَةِ ویُنَزِّلُ الغَیثَ ویَعلَمُ ما فِی الأَرحامِ وما تَدری نَفسٌ ماذا تَکسِبُ غَدًا وما تَدری نَفسٌ بِأَیِّ أرضٍ تَموتُ...

امام علی علیه السلام : در پاسخ به یکی از اصحابش که عرض کرد: یا امیرالمؤمنین! خداوند به تو علم غیب عطا فرموده، خنده ای کرد و به او که از قبیله کلب بود فرمود: ای مرد کلبی! آن چه گفتم علم غیب نیست بلکه تعلّم و آموختنی است از صاحب علم و دانش و علم غیب منحصر است به دانستن وقت قیامت و آن چه خداوند سبحان درگفتارش شمرده است: «خداست که می داند قیامت چه وقت می آید. اوست که باران می باراند و از آن چه در رحمهاست آگاه است و هیچ کس نمی داندفردا چه چیز به دست خواهدآورد وکسی نمی داند در کدام زمین خواهد مرد» . پس خداوند سبحان می داند آن چه در رحمهاست، پسر است یا دختر، زشت است یانیکو، بخشنده است یابخیل، بدبخت است یا نیک بخت و می داند چه کسی هیزم آتش دوزخ وچه کسی در بهشت با پیامبران، همراه است. پس اینها که شمرده شد علم غیب است که هیچ کس آن را نمی داند مگر خدا. لیکن جز اینها علمی هست که خداوند به پیامبر خود آموخته و او هم به من یاد داده است و دعا فرمود که سینه من آن را نگاه دارد و دنده هایم احاطه اش نماید.