کتابخانه بالقرآن

کتابخانه بالقرآن

7087 حدیث از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 620

صفحه 620

شیعَتُنا هُمُ العارِفونَ بِاللّه ِ ، العامِلونَ بِأَمرِ اللّه ِ ، أهلُ الفَضائِلِ ، والنّاطِقونَ بِالصَّوابِ ، مَأکولُهُمُ القوتُ ، ومَلبَسُهُمُ الاِقتِصادُ ، ومَشیُهُمُ التَّواضُعُ ... تَحسَبُهُم مَرضی وقَد خولِطوا وما هُم بِذلِکَ ، بَل خامَرَهُم مِن عَظَمَةِ رَبِّهِم وشِدَّةِ سُلطانِهِ ما طاشَت لَهُ قُلوبُهُم وذَهَلَت مِنهُ عُقولُهُم ، فَإِذَا استَقاموا مِن ذلِکَ بادَروا إلَی اللّه ِ بِالأَعمالِ الزَّکِیَّةِ ، لا یَرضَونَ لَهُ بِالقَلیلِ ، ولا یَستَکثِرونَ الجَزیلَ

امام علی علیه السلام : شیعیان ما خداشناسند و به امر الهی عمل می کنند. آنها اهل فضیلت هستند وسخن به درستی گویند. خوراکشان، اندک است وپوشاکشان، میانه روی و رفتارشان به فروتنی است... آنها را بیمار می انگاری و می پنداری که دیوانه اند، در حالی که چنین نیستند و عظمت خدایشان آنها را به بیماری افکنده وشدّت هیبت پروردگار، دلهای آنها را بی پروا و عقلهایشان را پریشان کرده است و هرگاه از این ها فارغ آیند، با انجام اعمال نیکو، به درگاه الهی بشتابند، آنها نه به (عمل) کم راضی اند و نه اعمال زیاد را فراوان می شمارند.

مطالب السؤول : 54 عن نوف البکالیّ .

حدیث1361

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

ـ مِن کَلامِهِ بِالبَصرَةِ حینَ ظَهَرَ عَلَی القَومِ ، بَعدَ حَمدِ اللّه ِ والثَّناءِ عَلَیهِ ـ : أمّا بَعدُ ، فَإِنَّ اللّه َ ذو رَحمَةٍ واسِعَةٍ ، ومَغفِرَةٍ دائِمَةٍ ، وعَفوٍ جَمٍّ ، وعِقابٍ ألیمٍ ، قَضی أنَّ رَحمَتَهُ ومَغفِرَتَهُ وعَفَوهُ لِأَهلِ طاعَتِهِ مِن خَلقِهِ ، وبِرَحمَتِهِ اهتَدَی المُهتَدونَ ، وقَضی أنَّ نَقمَتَهُ وسَطَواتِهِ وعِقابَهُ عَلی أهلِ مَعصِیَتِهِ مِن خَلقِهِ ، وبَعدَ الهُدی والبَیِّناتِ ما ضَلَّ الضّالّونَ . فَما ظَنُّکُم یا أهلَ البَصرَةِ وقَد نَکَثتُم بَیعَتی وظاهَرتُم عَلَیَّ عَدُوّی؟ فَقامَ إلَیهِ رَجُلٌ فَقالَ : نَظُنُّ خَیرًا ، ونَراکَ قَد ظَفِرتَ وقَدَرتَ ، فَإِن عَاقَبتَ فَقَدِ اجتَرَمنا ذلِکَ ، وإن عَفَوتَ فَالعَفوُ أحَبُّ إلَی اللّه ِ ، فَقالَ : قَد عَفَوتُ عَنکُم ، فَإِیّاکُم والفِتنَةَ ، فَإِنَّکُم أوَّلُ الرَّعِیَّةِ نَکَثَ البَیعَةَ وشَقَّ عَصَا هذِهِ الاُمَّةِ .

ثُمَّ جَلَسَ لِلنّاسِ فَبایَعوهُ

امام علی علیه السلام در سخن خود در بصره، هنگام چیرگی بر ایشان، پس از سپاس و ستایش خداوند فرمود: امّا بعد، همانا خداوند، رحمتی گسترده و آمرزشی پیوسته و گذشتی فراوان و کیفری دردناک دارد و حکم کرده است که رحمت و آمرزش و گذشتش برای خلق اوست که اهل طاعتند و در پرتو رحمت او، ره یافتگان ره یافتند و حکم کرده است که انتقام و قدرت و کیفرش برای خلق اوست که اهل سرکشی هستند و دیگر پس از هدایت و دلایل آشکار گمراهان گمراه نشدند. ای اهل بصره! اینک گمان شما چیست که بیعت مرا شکستید و دشمنم را یاری رساندید؟ مردی برخاست و گفت: گمان خیر داریم و تو را می بینیم که چیرگی و توانایی یافته ای، اگر ما را به کیفر رسانی، آن مقتضای جرم ما خواهد بود و اگر درگذری، پس نزد خدا گذشت، محبوبتر است. علی علیه السلامفرمود: از شما درگذشتم، لیکن از فتنه بر کنار باشید که شما نخستین مردمانی هستید که بیعت شکستید و اجتماع امّت را پراکندید. راوی می گوید: آن گاه امام در برابر مردم نشست و آنها با او بیعت کردند.

الإرشاد : 1 / 257 ، وراجع الجمل : 407 عن الحارث بن سریع .

حدیث1362

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه
تمامی حقوق این سامانه متعلق به کتابخانه بالقرآن می باشد.