کتابخانه بالقرآن

7087 حدیث از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 668

صفحه 668

حدیث1449

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

: هِیَ دارُ عُقوبَةٍ وزَوالٍ ، وفَناءٍ وبَلاءٍ ، نُورُها ظُلمَةٌ ، وعَیشُها کَدِرٌ ، وغَنِیُّها فَقیرٌ ، وصَحیحُها سَقیمٌ ، وعَزیزُها ذَلیلٌ ، فَکُلُّ مُنعَمٍ بِرَغدِها

امام علی علیه السلام ـ در وصف دنیا ـ : دنیا ، سرای کیفر و زوال، و نابودی و بلاست. روشنایی آن ، تاریکی است و عیش آن ، مکدّر . توانگرش نادار، تن درستش ناخوش و عزیزش خوار. هر برخوردار از نعمت های آن ، شوربخت است و هر سرمست از زر و زیورهای آن ، فریفته. آن گاه که پرده کنار برود ، پشیمانی بالا می گیرد و آغاز [کار] ، ستایش یا نکوهش می شود.

فی المصدر : «فکلّ نعم یرغدها» ، والتصویب من بحار الأنوار . ورَغُدَ العَیشُ : اِتّسع ولانَ فهو رَغْد (المصباح المنیر : ص 231 «رغد») .

حدیث1450

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

اِعلم... أنَّ الدُّنیا لَم تَکُن لِتَستَقِرَّ إلاّ عَلی ما جَعَلَهَا اللّه ُ عَلَیهِ مِنَ النَّعماءِ وَالاِبتِلاءِ وَالجَزاءِ فِی المَعادِ، أو ما شاءَ مِمّا لاتَعلَمُ.

امام علی علیه السلام : ـ در سفارش به فرزندش امام حسن علیه السلام ـ : بدان . . . بدرستی که دنیا ، جز بر آن روال که خداوند قرارش داده است بر برخورداری و گرفتاری (یا: آزمایش) و سزادهی در معاد، و یا آنچه که او خواسته است و تو نمی دانی ، قرار نمی گیرد.

نهج البلاغة : الکتاب 31 ، تحف العقول : ص 72 نحوه ، بحار الأنوار : ج 77 ص 220 ح 2 .