کتابخانه بالقرآن

7087 حدیث از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 791

صفحه 791

: یَستَوحِشُ مِنَ الدُّنیا وزَهرَتِها ، ویَأنَسُ بِاللَّیلِ وظُلمَتِهِ ، وکَأَنّی بِهِ وقَد

أرخَی اللَّیلُ سُدولَهُ

مروج الذهب ـ به نقل از ضرار بن ضَمْره ، در پاسخ به درخواست معاویه برای توصیف امام علی علیه السلام ـ : از دنیا و زرق و برق آن ، گریزان بود و با شب و تاریکی آن ، انس داشت . گویا می بینم در حالی که شب ، پرده هایش را افکنده

و ستارگانش ناپدید شده اند ، او در محراب خویش محاسنش را به دست گرفته و چون مار گزیده به خود می پیچد و به سان مصیبت زده می گرید و می گوید:

«ای دنیا! غیر مرا بفریب. آیا خود را به من عرضه می کنی، یا که خویشتن را برایم می آرایی؟ مباد، مباد که آن روز برسد! من تو را سه طلاقه کرده ام ، که مرا در آن رجوعی نیست. عمر تو کوتاه است، و عیشت حقیر، و اهمّیتت ناچیز. آه از کمیِ توشه، و دوری سفر و تنهایی [در] راه.

سَدَلَ الثوبَ سَدْلاً : أرخاه ، وسَدَلَت سِترَها وشَعرَها (أساس البلاغة : ص 206 «سدل») .

حدیث1667

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

اِحذَرِ الدُّنیا ؛ فَإِنَّها شَبَکَةُ الشَّیطانِ ومَفسَدَةُ الإِیمانِ .

امام علی علیه السلام : از دنیا بر حذر باش؛ چرا که دام شیطان و تباه کننده ایمان است.