خلاصه عبقات الانوار: حدیث ولایت صفحه 436

5) باید در نقل امین باشد تا به آنچه افراد با فضیلت و کمال نقل کرده اند اطمینان یابد، و دینش را به دنیای دیگری نفروشد، تغییر و تبدیل و تحریف نکند تا کتابش از دروغ و بهتان و افترا محفوظ باشد و تا آخر الزمان مورد اعتماد بماند.

مگر نمی بینید کتاب هایی که مورخان مورد اعتماد عرب و عجم در گذشته های زمان نوشته اند، چگونه باقی مانده و هم چنان مورد نقل و اعتماد پذیرش هستند؟

از اعراب: امام محمدبن اسحاق، نخستین شخصی که درباره جنگ ها در اسلام کتاب نوشت، امام وهب بن منبّه، امام واقدی، اصمعی، محمد بن جریر طبری، ابوعبدالله بن مسلم بن قتیبه نویسنده جامع المعارف، محمدبن علی بن اعثم کوفی نویسنده الفتوح و...

و از مورخین غیر عرب:

حسن بن محمد بن علی فردوسی طوسی، أبوالحسن علی بن شمس الاسلام بیهقی ، أبوالحسین محمدبن سلیمان، نویسنده تاریخ خسرو و دیگران، که رحمت و رضوان بر آنان و بر دیگر مورخین باد...

اینان همان هایی هستند که به آنها رجوع کرده اند و بر گفته هایشان اعتماد شده است.

کتاب ما از آن کتاب های معتبر و همانندهایش برگرفته شده است...»

(25) بریده از این حقیقت که حضرت علی علیه السلام از هر فرد دیگری نزد خداوند و پیامبرش محبوب تر بود، چه می فهمید؟

1) احمد نقل می کند:

«ما را حدیث کرد یحیی بن سعید از عبدالجلیل که گفت: به گروهی رسیدم که أبومجلز و ابن بریده در میان آنان بودند. عبدالله بن بریده گفت: پدرم گفت: علی را چنان دشمن داشتم که هرگز هیچ کس این چنین او را دشمن نمی داشت. شخصی از قریش را تنها بر اساس دشمنی او با علی دوست داشتم. پیامبر آن مرد را با گروهی سوار فرستاد و او را تنها به علت دشمنی او با علی همراهی کردم.

اسیرانی گرفتیم. نامه به رسول خدا نوشت که کسی را بر جدا کردن خمس نزد ما بفرست.

علی را نزد ما فرستاد. در میان کنیزان اسیران، یکی از آنها از بهترین اسیران بود. علی، خمس را جدا و تقسیم کرد و پس از آن بیرون آمد، در حالی که سرش را پوشیده بود.

گفتیم: ای ابوالحسن این چیست؟