کتابخانه بالقرآن

نهج الفصاحه صفحه 3

صفحه 3

«کَما أرسَلنا فیکُم رَسولاً مِنکُم یَتلُوا عَلیکُم آیاتِنا و یُزَکّیکُم و یُعَلِّمُکُمُ الکِتابَ و الحِکمَهَ و یُعَلِّمُکُم ما لَم تَکونوا تَعلَمونَ»(8) ؛ رسولی در میان شما از نوع خودتان فرستادیم که آیات ما را برای شما می خواند و شما را تزکیه می کند و کتاب و حکمت می آموزد و آنچه را که نمی دانستید به شما یاد می دهد.

این آیه هدف از بعثت را روشن می کند ؛ آغاز کار رسول خدا و دستور جاودانه اسلام را به دست رسول خدا می سپارد و هدف او را چنین بیان می کند که پیامبر سخنان خدا را بر نظام صحیح و مناسبی پی در پی بر شما می خواند تا قلوبتان را آماده پذیرش معانی آن کند. او شما را پرورش می دهد و با کمک گرفتن از آیات خدا بر کمالات معنوی و مادی شما می افزاید و روحتان را نمو می دهد ؛ گل های فضیلت را بر شاخسار وجودتان آشکار می سازد و انواع صفات زشت را - که در عصر جاهلیت جامعه شما را فرا گرفته بود - از آن می زداید و کتاب و حکمت را به شما می آموزد.

او الگوی برانگیخته از طرف پروردگار است که برای نجات و سعادت ما آمده است : «لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ اللَّهِ أُسوَهٌ حَسَنَهٌ لِمَن کانَ یَرجُوا اللَّهَ و الیَومَ الآخِرَ و ذَکَرَ اللَّهَ کَثیراً»(9) ؛ قطعاً برای شما در رفتار رسول خدا مایه اقتدا و سرمشق زندگی است برای کسی که به خدا و روز واپسین امید دارد و خدا را بسیار یاد می کند.

کلام او

او الگویی است که کلامش ، عملش ، رفتارش و همه خصوصیاتش الهی است.

خود حضرت می فرماید که من تنها از دستورات و تعلیماتی پیروی می کنم که از طریق وحی و از ناحیه پروردگار به من می رسد : «إن أَتّبِعُ إلاَّ ما یُوحی إلَیَّ»(10) ؛ من جز از آنچه به من وحی می شود پیروی نمی کنم.

از این جمله استفاده می شود که هر چه داشت و هر چه کرد و هر چه گفت ، از وحی آسمانی سرچشمه گرفته بود. و در جای دیگر نیز فرمود :

«وَ ما یَنطِقُ عَنِ الهَوی ، إن هُوَ إلاّ وَحیٌ یُوحی»(11) ؛ هرگز از روی هوای نفس سخن نمی گوید. آنچه می گوید ، جز وحی ای که به او القا می شود نیست.

چرا که گمراهی ها غالباً نتیجه پیروی از هوای نفس است : «وِ لا تَتّبِعِ الهَوی فَیُظِلَّکَ عَن سَبیلِ اللَّه»(12) ؛ از هوای نفس پیروی مکن که تو را از طریق خداوند گمراه می سازد.

کلام او هرگز انسان را به انحراف نمی کشاند ، بلکه راه سعادت را به دنبال دارد تا جایی که خداوند در قرآن قسم یاد می کند و می فرماید : «ما ضَلَّ صاحِبُکُم وَ ما غَوی»(13) ؛ هرگز دوست شما - محمد- منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است.