- [مقدمه مترجم] 1
- اشاره 1
- [مقدمه مؤلف] 4
- حدیث دویم: 14
- [فصل فی أن الشیعة الامامیة هم الفائزون] 14
- حدیث اوّل: 14
- اشاره 14
- حدیث سیّم: 15
- حدیث پنجم: 16
- حدیث چهارم: 16
- حدیث ششم: 17
- حدیث هفتم: 19
- حدیث هشتم: 20
- حدیث نهم: 21
- حدیث دهم: 21
- حدیث دوازدهم: 22
- حدیث یازدهم: 22
- حدیث سیزدهم: 23
- حدیث چهاردهم: 23
- حدیث پانزدهم: 24
- حدیث شانزدهم: 24
- حدیث هفدهم: 25
- حدیث هیجدهم: 26
- حدیث بیستم: 31
- الخبر الأوّل: 36
- [فصل در نقد برخی از روایات] 36
- الخبرالثانی: 42
- الخبر الثالث: 50
- الخبر الرابع: 63
- الاشکال علیه: 63
- اشاره 63
- الخبر الخامس: 64
- الخبر السادس: 66
- اشاره 83
- الخبر السابع: 83
- تنبیه 97
- تنبیه: در ذکر بعضی از نکالها که به اعدای اهل بیت فرود آمده در دنیا قبل یوم القیامه 105
- تنبیه 119
- تنبیه: در منقبت فاطمه علیها السلام 119
- الخبر الثامن: 133
- اشاره 135
- الاشکال علیه: 135
- الخبر التاسع: 135
- الخبر العاشر: 138
- اشاره 138
- تنبّه به آنکه این خبر به حمزه مشهور است 143
- اشاره 148
- الخبر الحادی عشر: 148
- الاشکال علیه: 149
- تنبیه: 171
- الخبر الثالث عشر: 183
- اشاره 183
- تنبیه: 188
- اشاره 190
- الجواب عنه: 190
- الخبر الخامس عشر: 190
- الخبر الرابع عشر: 190
- الاشکال علیه: 195
- اشاره 195
- الخبر السادس عشر: 195
- الخبر التاسع عشر: 206
- اشاره 206
- الاشکال علیه: 206
- اشکال بر او: 207
- اشاره 216
- الخبر الثامن عشر: 216
- الاشکال علیه: 216
- الخبر التاسع عشر: 222
- الخبر الحادی و العشرون: 232
- الاشکال علیه: 232
- اشاره 232
- الخبر الثانی و العشرون: 234
- اشاره 239
- اشکال علیه: 239
- الخبر الثالث و العشرون: 239
- تنبیه: 242
- تنبیه: 248
- یادآوری 253
- فهرست راهنما 253
علما و واعظان باز میگویند؛ و آن لعین سه سال و نه ماه مَلِک بود و بدین صفت که شنیدی میکرد تا به دوزخ رسید، و عمر وی سی و هفت سال بود. گویند کهمست شده بود و بر بام خانه رقص میکرد به زیر افتاد و بر سر آمد و مغز بیرون آمد و روح خبیث او به دوزخ رسید.
و بعد از او بنی امیّه هشتاد سال در شرق و غرب، شیعه را میکشتند و لعنت خاندان رسول میکردند.
و بعد از ایشان بنی العبّاس مسلّط شدند، و هشت امام را به زهر بکشتند، و سادات اهل بیت را زنده در دیوار میگرفتند، و هر خلیفهای پنج هزار و شش هزار تا به دوازده هزار میکشتند، چنان که در کتاب مقاتل الطالبیه مکتوب آمد تا به حدّی که هارون خلیفه، شبی شصت علوی فاطمی را در نیشابور گردن بزد و در چاهی انداخت تا دولت ایشان نیز به آخر رسید.
فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ
[الانعام: 45].
پس این طایفه دائماً در زحمت کلاب جهنّم میبودند؛ و هذا معنی قوله: صَبَرُوا فِی الدُّنْیا عَلَی الأذی [بحار: 8/ 138]، یعنی: این است معنی آن سخن که صبر کردند در دنیا به رنج و زحمتی [9] که کشیدهاند.
حدیث هفتم:
عَنْ عَلِیٍّ عَنْ النَّبِی صلّی الله علیه وآله:
مَنْ أحَبَّ أنْ یَحْیَا حَیَاتِی وَ یَمُوتَ مِیتَتِی وَ یَدْخُلَ الْجَنَّةَ الَّتِی وَعَدَنِی رَبِّی فَلْیَتَوَلَّ عَلِیَّ بْنَ أبِی طَالِبٍ وَ ذُرِّیَّتَهُ الطَّاهِرِینَ أئِمَّةَ الْهُدَی وَ مَصَابِیحَ الدُّجَی مِنْ بَعْدِهِ فَإِنَّهُمْ لَنْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ بَابِ الْهُدَی إِلَی بَابِ الضَّلالَةِ
[بحار: 23/ 143]
یعنی: روایت است از علی علیه السلام که پیغمبر صلّی الله علیه و آله فرمود: هر آن کسی که دوست دارد که زندگانی کند همچون زندگانی من، و بمیرد همچون مردن من و در رود در بهشت خلد که وعده کرده است مرا خدای من، باید که تولّا به علی بن ابی طالب و فرزندان او کند. پاکان و معصومان