اخبار و احادیث و حکایات در فضائل اهل بیت رسول (ص) و مناقب اولاد بتول (س)-جلد 2 صفحه 222

طعام همچنان [118] باقی ماند که گوییا هیچ از آن نخورده بودند. بعد از آن قدحی پر از شیر، پیغمبر علیه السلام بیاورد، ایشان بیاشامیدند و سیراب شدند، و آن شیر همچنان باقی بود که گوییا خود از آن نیاشامیده بودند. بعد از آن گفت: ای فرزندان عبدالمطلب! مرا به شما فرستاده‌اند به خاصّه، و به همه مسلمانان به عامّه؛ و به حقیقت که مردمان شما دیدید از این نشانه و معجزه آنچه دیدید. پس کیست از شما که بیعت کند بر من تا برادر من باشد، و صاحب من باشد؟ هیچ کس برنخاست، و علیّ بن ابی طالب کوچکترین قوم بود. هیچ کس برنخاست، علی برپای خاست و گفت: من بدین کار قیام نمایم. پیغمبر گفت: ای علیّ، بنشین. علی بنشست. سیّد از برای حجّت سه نوبت این کلمه تکرار فرمود، هر بار جز علی کسی دیگر برنخاست.

شیرازی و قطّان و صاحب مجتبی و ابن مردویه گفتند:

قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ سَلامٌ عَلی عِبادِهِ الَّذِینَ اصْطَفی

(نمل: 59) هم أهل بیت رسول الّله: علیّ بن أبی طالب و فاطمة و الحسن والحسین و أولادهم إلی یوم القیامة هم صَفوةُ الّله و خیرته من خلقه، یعنی: در این آیه حق تعالی می‌فرماید که، سلام بر بندگان خدا باد! آن کسانی که خدای تعالی ایشان را برگزید. مراد بدین، بندگان گزیده اهل بیت رسول خدایند: علیّ بن ابی طالب و فاطمه و حسن و حسین و فرزندان ایشان تا روز قیامت که ایشان گزیدگان خدایند از میان خلق. پس مباهات بدین جمع اولیَ‌تر.

الخبر التاسع عشر:

روایت می‌کنند که علیّ علیه السلام گفت:

مَن فضّلَنی علی أبیبکر جلّدتُه حدّ المفتری،

یعنی: هر که مرا تفضیل نهد بر ابوبکر، من وی را به تازیانه حدّ می‌زنم. [المحلی، ابن حزم: 11/ 286].

الاشکال علیه:

عن عبدالله بن شداد بن الهاد أنّه قال: والله لوددتُ أنّ هولاء- یعنی بنی