کتابخانه بالقرآن

کتابخانه بالقرآن

4904 حدیث از حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله صفحه 222

صفحه 222

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

اِنَّ اللّه َ تَعالی بِقِسْطِهِ وَ عَدْلِهِ جَعَلَ الرَّوحَ وَ الْفَرَحَ فِی الرِّضا وَ الْیَقینِوَ جَعَلَ الهَمَّ وَ الْحَزَنَ فِی السَّخَطِ ؛

در حقیقت، خداوند متعال، به خاطر انصاف و عدالتش، آسایش و شادیرا در خشنودی (به خواست خودش) و یقین قرار داد و نگرانی و اندوه را درخشم خودش.

المعجم الکبیر ، ج10، ص216، ح10514

حدیث443

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

فَلَمّا رَأی یونُسُ علیه السلام اَنَّ قَومَهُ لا یُجیبونَهُ وَ لا یُؤمِنونَ ، ضَجِرَ وَ عَرَفَ مِنْنَفْسِهِ قِلَّةَ الصَّبرِ ، فَشَکی ذلِکَ اِلی رَبِّهِ ، وَ کانَ فیما یَشْکی اَن قالَ : یا رَبِّ ! اِنَّکَ بَعَثتَنیاِلی قَومی ، و لی ثَلاثونَ سَنَةً ، فَلَبِثتُ فیهِم اَدعوهُم اِلَی الایمانِ بِکَ وَالتَّصدیقِبِرِسالاتی وَ اُخَوِّفُهُم عَذابَکَ وَ نَقِمَتَکَ ثَلاثا وَ ثَلاثینَ سَنَةً ، فَکَذَّبونی وَ لَم یُؤمِنوا بی ،وَ جَحَدوا نُبُوَّتی وَاسْتَخَفّوا بِرِسالاتی ، وَ قَد تَواعَدونی وَ خِفتُ اَن یَقتُلونی ، فَاَنزِلعَلَیهِم عَذابَکَ ، فَاِنَّهُم قَومٌ لا یُؤمنونَ . قالَ : فَاَوحَی اللّه ُ اِلی یونُسَ : اَنَّ فیهِمُ الحَملَوَ الجَنینَ وَ الطِّفلَ ، وَ الشَّیخَ الْـکَبیرَ ، وَ الْمَراَ ةَ الضَّعیفَةَ ، وَ الْمُستَضْعَفَ المَهینَ ، واَ نَاالحَـکَمُ الْعَدلُ ، سَبَقَت رَحمَتی غَضَبی ، لا اُعَذِّبُ الصِّغارَ بِذُنوبِ الکِبارِ مِن قَومِکَ ، وَ هُمیا یونُسُ عِبادی وَ خَلقی ، وَ بَریَّتی فی بِلادی ، وَ فی عَیلَتی ، اُحِبُّ اَنْ اَ تَاَنّاهُم ، وَ اَرفُقَبِهِم ، وَ اَنتَظِرُ تَوبَتَهُم ؛

یونس علیه السلام زمانی دید قومش دعوت او را نمی پذیرند و به او ایمان نمی آورند،آزرده شد و احساس بی تابی کرد.از این رو، به پروردگارش شِکوه نمود. در بخشی ازشِکوه های او چنین بود: ای پروردگار من! تو مرا در سی سالگی به سوی قومممبعوث فرمودی و من، سی و سه سال در میانشان ماندم و آنان را به ایمان آوردن به توو تصدیق رسالتم دعوت نمودم و از عذاب و محروم کردن تو بیمشان دادم؛ امّا آنان تکذیبم کردند و به من ایمان نیاوردند و نبوّتم را انکار نمودند و رسالتمرا سبک شمردند و مرا تهدید نمودند و ترسیدم که مرا بکشند. پس، عذابت را بر آنانفرود آور، زیرا آنان قومی هستند که ایمان نمی آورند. آن گاه خداوند به یونس علیه السلاموحی فرمود: «در میان آنان، زن باردار و جنین و کودک خردسال و پیر و زن ناتوانو مستضعف خوار وجود دارد، در حالی که من، داور عادل هستم که رحمتم بر خشممپیشی گرفته است. من خردسالان قوم تو را به گناهان بزرگ سالانشان کیفر نمی دهمو ـ ای یونس ـ آنان بندگان و آفریدگان و مردمان من در سرزمین های من و درزیر پوشش من اند. دوست دارم درباره آنان حوصله کنم و با ایشان مدارا نمایمو توبه شان را انتظار می کشم».

تفسیر عیّاشی ، ج 2، ص 129، ح 44

حدیث444

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه
تمامی حقوق این سامانه متعلق به کتابخانه بالقرآن می باشد.