کتابخانه بالقرآن

4904 حدیث از حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله صفحه 2293

صفحه 2293

حدیث4511

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

اِذا اَحَبَّ اللّهُ عَبْداً مِنْ اُمَّتی قَذَفَ فی قُلوبِ اَصْفیائِهِ وَ اَرْواحِ مَلائِکَتِهِ وَ سُـکّانِ عَرْشِهِ مَحَبَّتَهُ لِیُحِبّوهُ، فَذلِکَ الْمُحِبُّ حَقّاً، طُوبی لَهُ وَ لَهُ شَفاعَةٌ عِنْدَ اللّهِ یَوْمَ الْقیامَةِ؛

خداوند، هرگاه بنده ای از امّت مرا دوست بدارد، محبّت او را در دل برگزیدگان خود و در جان فرشتگان و ساکنان عرش می اندازد، تا او را دوست بدارند. این است محبوب حقیقی. خوشا به حال او! و در قیامت، شفاعت او در پیشگاه خداوند، پذیرفته می شود.

مصباح الشریعه، ص 524.

حدیث4512

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

ـ لَمّا سَاَ لَهُ اَبوذَرٍّ عَنِ الرَّجُلِ الَّذی یَعْمَلُ الصّالِحَ لِنَفْسِهِ وَ یَحْمَدُهُ النّاسُ ـ: تِلکَ عاجِلُ بُشْرَی الْمُؤْمِنِ؛

در پاسخ ابوذر ـ که عرض کرد: مردی برای خودش کار نیک انجام می دهد و مردم، او را می ستایند ـ فرمودند: این، همان شادی و مژده ای است که در دنیا به مؤمن می رسد [و شادی و مژده آخرت، به جای خود، باقی است].

کنز العمّال، ح 8433.