کتابخانه بالقرآن

4904 حدیث از حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله صفحه 862

صفحه 862

الشِّعار : الثوب الذی یلی الجسد ؛ لأنّه یَلی شَعْره . والدِّثار : الثوب الذی فوق الشِّعار (النهایة : ج 2 ص 480 «شعر») . قال العلاّمة المجلسی قدس سره : أی یلازمون القرآن والدعاء کلزوم الدِّثار والشِّعار للإنسان (بحار الأنوار : ج 69 ص 276) .

حدیث1701

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

: یا عَلِیُّ ، مَثِّلِ الآخِرَةَ فی قَلبِکَ وَالمَوتَ نَصبَ عَینَیکَ ، ولا تَنسَ مَوقِفَکَ بَینَ یَدَیِ اللّه ِ ، وکُن مِنَ اللّه ِ عَلی وَجَلٍ ، وَاذکُر نِعَمَ اللّه ِ ، وَاکفُف عَن مَحارِمِ اللّه ِ ، ونابِذ

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله ـ از سفارش های ایشان به علی علیه السلام ـ : ای علی! پیوسته آخرت را در دلت مجسّم بدار و مرگ را نصب العین خود ، قرار ده . حضورت را در پیشگاه خداوند ، فراموش مکن و از خداترسان باش و نعمت های خدا را به یاد داشته باش . از حرام های خدا ، باز ایست، هَوَست را به دور افکن و از دودلی و طمع و آزمندی ، کناره گیر و فروتنی و خویشتنداری و خوش خویی و نرم گویی را در پیش گیر و پیرو سخن حق باش از هر که باشد . از بخل و دروغ و ریا و خودپسندی دوری کن و نعمت خدا را کوچک مشمار و همواره ، شکر آن را به جای آور و همیشه به یاد خدا باش و در همه حال ، او را سپاس و ستایش گوی و از کسی که به تو ستم کرده است ، درگذر و با کسی که از تو بُریده است ، پیوند برقرار کن و به کسی که از تو مضایقه کرده است ، عطا کن . سکوتت توأم با اندیشیدن باشد وگفتارت ، ذکر خدا و نگاه کردنت عبرت آموختن. تا می توانی ، دوستی بوَرز و با مردم به خوبی رفتار کن و در مصائب و سختی ها صبور باش و مصیبت ها را دستِ کم مگیر . درباره قیامت ، بسیار اندیشه کن و به بهشت ، شوق بورز و از آتش ، به خدا پناه ببر، امر به معروف و نهی از منکر کن و در راه خدا ، سرزنش هیچ سرزنشگری در تو اثر نکند. از حلال، هرگاه برایت فراهم شد، هر اندازه که خواستی ، [بدون اسراف و تبذیر [استفاده کن. به اخلاص و توکّل ، چنگ در زن و گمان را رها کن و بر شالوده بنا کن. باحق باش ، هرجا که بود. آنچه را بر تو مشتبه می شود ، با کمک عقلت تمیز بده؛ زیرا که عقل ، حجّت خدا بر تو و سپرده ای [الهی [در وجود توست و برایت برکت ها دارد. اینهاست نشانه های زهد و راه و روش آن، و عاقبتْ از آنِ پرهیزگاران است.

نَبَذت الشیء : إذا ألقیته من یدک (الصحاح : ج 2 ص 571 «نبذ») .

حدیث1702

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

: قُلتُ : یا جَبرَئیلُ فَما تَفسیرُ الزُّهدِ؟ قالَ : الزّاهِدُ یُحِبُّ مَن یُحِبُّ خالِقُهُ ، ویُبغِضُ مَن یُبغِضُ خالِقُهُ ، ویَتَحَرَّجُ مِن حَلالِ الدُّنیا ولا یَلتَفِتُ إلی حَرامِها ؛ فَإِنَّ حَلالَها حِسابٌ وحَرامَها عِقابٌ ، ویَرحَمُ جَمیعَ المُسلِمین کَما یَرحَمُ نَفسَهُ ، ویَتَحَرَّجُ مِنَ الکَلامِ کَما یَتَحَرَّجُ مِنَ المَیتَةِ الَّتی قَدِ اشتَدَّ نَتنُها ، ویَتَحَرَّجُ عَن حُطامِ الدُّنیا وزینَتِها کَما یَتَجَنَّبُ النّارَ أن تَغشاهُ ، وأن یُقَصِّرَ أمَلَهُ وکَأَنَّ بَینَ عَینَیهِ أجَلَهُ .

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله ـ در گفتگویی با جبرئیل علیه السلام ـ : گفتم: ای جبرئیل! تفسیر زهد چیست؟