جستجوی حقیقت صفحه 119

ابن­برسی از علمای اهل سنّت گوید: حدیث «و سنّتی» ساخته و پرداخته راویان دروغگو و وابستگان به دربار امویان است، وآن ها آن را در مقابل حدیث «و عترتی أهل بیتی» قرار داده­اند.

سپس گوید: و بر خطیبان و امامان مساجد لازم است چنین حدیثی را بر مردم نقل نکنند و به جای آن مردم را با حدیث صحیح آشنا نمایند، چرا که حدیث «عترتی أهل­بیتی» را مسلم و ترمذی در صحیح خود نقل کرده­اند، و بر جویندگان دانش است که به آموزش علم حدیث روی آوردند تا حدیث صحیح را از حدیث ضعیف تمیز بدهند.

مؤلّف گوید: مؤیّد حدیث «عترتی أهل­بیتی» آیه تطهیر است که بحث آن مفصّل گذشت و مقصود از أهل­البیت در آیه همان­گونه که اهل­سنّت نیزگفته­اند : علی و فاطمه و حسن و حسین(علیهم­السلام) هستند و رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) حتیّ امّ­سلمه را که خود اهل بهشت نامیده بود در زیر کسا راه نداد و فرمود: اهل­بیت من این­ها هستند، و این قصّه به نقل شیعه و سنّی با سند صحیح گذشت(1).

آیا رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) جا نشینان خود را معرّفی نکرد ؟

ج: آری به خدا سوگند رسول­خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) در خطبه غدیر به طور مفصّل و در مواقف دیگر نیز فراوان خلفای خود را معرفی نمود و در یک کلمه، آن حضرت در مسأله خلافت و امامت بعد از خود، به قدری تأکید نمود که در هیچ موضوع دیگری این اندازه تأکید نکرد، چرا که در اوّل دعوت خود، هنگام نزول آیه «وَ أَنْذِرْ عَشیرَتَکَ الْأَقْرَبینَ»(2) «یعنی نخست خویشاوندان نزدیکت را انذار کن.» مقابل خویشان و نزدیکان خود علی(علیه السلام) را وزیر و خلیفه بعد از خود معرّفی نمود، و در آخرین ساعات عمر شریف خود نیز فرمود :

برای من قلم و کاغذ بیاورید تا برای شما چیزی را مکتوب نمایم که بعد از من گمراه نشوید و برخی سخن او را هذیان دانستند و روح مطهّر آن حضرت را آزردند و اختلاف پیدا شد و آن حضرت فرمود: مراعات اهل­بیت من را بکنید، و در سال آخر عمر شریف خود نیز پس از حجه­الوداع در ماجرای غدیر فرمود: «نزدیک است که من دعوت خدا را اجابت کنم و از بین شما بروم، از این رو دو چیز را جایگزین خود می­نمایم و اگر شما ازآن­ها پیروی کنید و به آن­ها تمسّک نمائید، هرگز گمراه نخواهید شد، و آن دو چیز: کتاب خدا و عترت و اهل­بیت من می­باشند و از همدیگر جدا نخواهند شد تا کنار حوض کوثر مرا ملاقات نمایند» و این روایت به