- مقدمه 1
- سخن ناشر 2
- پیشگفتار 4
- قسمت اول 5
- قسمت دوم 11
- زندگی حضرت فاطمه بنت الحسین (علیهما السلام) 16
- حضرت فاطمه بنت الحسین (علیهما السلام) 16
- فرزندان امام حسین (علیه السلام) 16
- فصل اول 16
- فاطمه کبری 18
- فاطمه صغری 19
- مادر فاطمه کبری 24
- ولادت 24
- ازدواج فاطمه (علیها السلام) 27
- ازدواجهای میان بنی هاشم و بنی عبد شمس 29
- فرزندان 30
- حماسه حسینی 31
- حمل ودایع امامت 36
- غارت خیمه ها 36
- در مجلس یزید 38
- مادر انقلابیان 41
- تجلیل از شاعر اهل بیت (علیهم السلام) 41
- وفات 43
- اشاره 46
- فصل دوم: حوزه علمیه بانوان شیعه 46
- پیدایی حوزه علمیه 47
- الف عصر رسالت 48
- حوزه علمیه مدینه 48
- حوزه علمیه مدینه 48
- ب عصر امامت 49
- حوزه مدینه در عصر حسینی 50
- راویان احادیث امام حسین (علیه السلام) 52
- پاورقی1 53
- پاورقی2 64
- محدّثه مکتب حسینی 67
- راویان حدیث فاطمه بنت الحسین (علیه السلام) 72
- خطبه حماسی فاطمه بنت الحسین (علیه السلام) 74
- شرح خطبه 81
- شرح خطبه 81
- الف سبک ادبی 83
- 1 الهام از قرآن کریم 83
- اشاره 83
- 2 ادبیات حماسی 85
- ب مفاهیم خطبه 88
- 1 حمد الهی 88
- مفاهیم خطبه 88
- 2 گواهی به رسالت پیامبر 90
- 3 گواهی به امامت علی (علیه السلام) 92
- 4 شهادت امام حسین (علیه السلام) 94
- 5 انتقام الهی 96
- 6 فضل خداوند 98
- اشاره 108
- فصل سوم :مسند فاطمه بنت الحسین (علیه السلام) 108
- بخش اول :امامت 109
- 1 حماسه غدیر 109
- 2 دوستی امام علی (علیه السلام) 110
- 3 دوستی امام علی (علیه السلام) 111
- 4 خطبه حضرت زهرا (علیها السلام) در بستر بیماری 112
- 5 حضرت علی (علیه السلام) جانشین پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) 115
- 6 طهارت امام حسین (علیه السلام) : 117
- 8 ترغیب به حضور در مکتب امام سجاد (علیه السلام) 119
- 9 مباهات به اهل بیت (علیهم السلام) 120
- بخش دوّم: فضایل اهل بیت 120
- 10 محور سعادت وشقاوت 121
- 12 بازگشت آفتاب 122
- 11 دوستی علی (علیه السلام) محور سعادت 122
- 13 بازگشت آفتاب 123
- 14 انتساب به پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) 125
- 16 هفت شهید 126
- 15 گواهی به شهادت فرزندان فاطمه (علیها السلام) 126
- 17 فرزندان فاطمه زهرا (علیها السلام) 127
- 18 سرور بانوان جهان 128
- 21 شیعیان علی (علیه السلام) 131
- 20 حبّ آل محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) 131
- بخش سوم : عبادات 133
- 22 دعای ورود به مسجد 133
- 23 دعای ورود به مسجد 133
- 24 دعای ورود به مسجد 134
- 25 دعای ورود به مسجد 135
- 27 خشوع در نماز 136
- 26 دعای ورود به مسجد 136
- 28 دعای پس از نوافل ظهر 137
- 29 دعا به همسایگان 141
- 30 قرائت آیه الکرسی 141
- 31 پناه به کلمات تام خداوند 142
- 32 تجدید پیمان با خدا : 143
- بخش چهارم: اخلاق 144
- 33 صفات عالی اخلاقی 144
- 34 کمال ایمان: 144
- 35 ویژگیهای کمال ایمان 145
- 36 اصلاح امت 146
- 37 رغبت به دنیا 146
- 38 خیر دنیا وآخرت 147
- 39 تواضع و گرامیداشت زنان 148
- اشاره 149
- 40 زن و جامعه 149
- 2 ابتلاء به مصیبت و ذکر انّا لله 151
- 4 قرائت آیه استرجاع 152
- 3 قرائت آیه استرجاع 152
- 5 تصدیق کلام خدا و رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) 153
- 6 حقوق درخواست کنندگان 154
- 7 حقوق درخواست کننده کمک مالی 155
- 8 مغلوب شدن سپاه ظلم 155
- 9 کِبر 156
- 10 حقوق حیوانات 157
- 1 رحمت الهی بر بنده بیمار 158
- بخش پنجم :بهداشت 159
- 2 نگاه به بیماران جذامی 159
- 1 رعایت بهداشت به هنگام ملاقات بیماران 159
- 3 بهداشت دست 160
- 4 بهداشت دست 160
- 5 بهداشت دست 161
- فصل چهارم: راویان احادیث 162
- فاطمه بنت الحسین (علیهما السلام) 162
- ابراهیم بن الحسن بن الحسن (علیه السلام) 162
- اسحاق بن ابی یحیی 164
- اسماء بنت ابی بکر 164
- اسماء بنت عمیس 165
- الإمام علی (علیه السلام) 167
- الإمام الحسن (علیه السلام) 169
- الامام الحسین (علیه السلام) 173
- الإمام علی بن الحسین (علیه السلام) 177
- الإمام محمد بن علی الباقر (علیه السلام) 179
ابو المقدام (هشام بن زیاد ، هشام ابی الولید) .
از ویژگی های مکتب حدیثی حضرت فاطمه بنت الحسین (علیه السلام)این است که وی به طور غالب از خانواده خود که خاندان عصمت و طهارت بودهاند نقل حدیث کرده و شاگردان مکتبش نیز بیشتر از اهل بیت خود بودند ، البته محدودیت خاصی که در عصر موسوی است و حضرت فاطمه معصومه (علیها السلام) جزاز افراد خانواده خود روایت نقل نکرده است در عصر حسینی مشاهده نمیشود .
لذا باید حوزه علمی بانوان شیعه در عصر حسینی را دورهای ذکر کرد که نه چون عصر رسالت که بانوان محدثه علوم خود را به دیگران انتقال می دادند ، و نه چون عصر خفقان عباسیان در عصر موسوی که خاندان امامت علوم الهی را تنها به خانواده خود منتقل می کردند ، دورهای بین این دو عصر دانست . البته هر چه از عصر رسالت دور می شویم روند انتقال حدیث کندتر شده است .
ویژگی خاص طرق روایی حضرت فاطمه بنت الحسین (علیه السلام) ، نقل روایت امامان معصوم شیعه از وی است . ]حدیث 1 و2 و3 و9و10و11و15و21و29[ . هر چند هیچ ضرورتی نبود تا احادیث از طریق ایشان نقل شود و ائمه خود با سلسله نورانی خود احادیث را از
رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) نقل میکردند(1). لیکن با ذکر طریق روایی خود و رساندن آن به فاطمه بنت الحسین (علیه السلام) ، سیره علمی و عملی آن بانوی مکرمه مورد تأیید قرار گرفته است . طریق نورانی روایت ائمه شیعه از حضرت فاطمه بنت الحسین (علیه السلام) که به رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) منتهی می شود ، همانند «حدیث سلسله الذهب» حضرت امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام)است . و درواقع هر گاه ائمه شیعه (علیه السلام)می خواستند مسألهای را مورد تأکید قرار دهند از این روش استفاده نموده اند . نمونه هایی از این روش نقل حدیث که در آن شماری از ائمه معصومین (علیهم السلام) قرار گرفتهاند در «امالی» شیخ الطائفه ابی جعفر محمد بن حسن طوسی و کتب روایی دیگر آمده است .
خطبه حماسی فاطمه بنت الحسین (علیه السلام)
پس از واقعه عاشورا و شهادت حضرت سید الشهدا (علیه السلام) ، بازماندگان کاروان شهادت را از کربلا کوچ دادند ، آنان همانند اسیران کافر به شهری که روزی مرکز خلافت حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام)بود ، انتقال یافتند. سوار بر شترانی بی محمل و بی سایبان ، با صورتهایی گشوده . حال آنکه ازحکومت پنج ساله امام علی(علیه السلام) در کوفه، بیش از بیست سال نمی گذشت مردمی که سن آنان از سی تجاوز می کرد فرزندان علی (علیه السلام) را به خاطر داشتند . دیدن این منظره خاطرات گذشته را زنده کرد . کوی و برزن و کوچه و بازار پر از شیون شد .
پاورقی
(1) با توجه به روایاتی از این نوع که امام صادق (علیه السلام) می فرماید : «حدیثی حدیث ابی ، وحدیث ابی حدیث جدّی ، وحدیث جدّی حدیث الحسین ، وحدیث الحسین حدیث الحسن ، وحدیث الحسن حدیث امیر المؤمنین ، وحدیث أمیر المؤمنین حدیث رسول الله ، وحدیث رسول الله قول الله عزّ وجل» کافی ، ج1 ، ص53 لزومی نداشت تا ائمه شیعه (علیهم السلام) از فاطمه بنت الحسین (علیه السلام) روایت نقل کنند ، مگر اینکه می خواستند شخصیت علمی ، اجتماعی و سیاسی آن بانوی مکرمه را تأئید نمایند .
امّا زینب دخت علی بن ابی طالب (علیه السلام) نگریست ، و به ایراد خطبه پرداخت. چنانکه بشیر بن خزیم اسدی گوید :