کتابخانه بالقرآن

کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 2102

صفحه 2102

اِنَّ اللّه َ جَلَّ ثَناؤُهُ یَقولُ : و عِزَّتی و جَلالی ، ما خَلَقتُ مِن خَلقی خَلقا اَحَبَّ اِلَیَّ مِن عَبدیَ المُؤمِنِ و لِذلِکَ سَمَّیتُهُ بِاسْمی مُؤمِنا ، لاَُحرِّمُهُ ما بَینَ المَشرِقِ وَ المَغرِبِ وَ هِیَ خِیَرَةٌ لَهُ مِنّی و اِنّی لاَُمَلِّکُهُ ما بَینَ المَشرِقِ وَ المَغرِبِ و هِیَ خِیَرَةٌ لَهُ مِنّی ، فَلیَرضَ بِقَضائی ، وَ لیَصبِر عَلی بَلائی وَ لیَشکُر نَعمائی ، اَکتُبُهُ یا مُحَمَّدُ مِنَ الصِّدّیقینَ عِندی ؛

خداوند ـ که نام او بلند باد ـ می فرماید: «به عزّت و جلالم سوگند، از میان آفریدگانم آفریده ای که نزد من محبوب تر از بنده مؤمنم باشد، نیافریدم و بدین جهت، او را به اسم خودم، مؤمن، نام نهادم. البته [گاه] او را از آنچه میان مشرق و مغرب است، محروم می سازم و این انتخاب من برای اوست و [گاه ]او را از آنچه میان مشرق و مغرب است، بهره مند می سازم و آن، انتخاب من برای او است. پس باید به خواست من، خشنود باشد و بر بلای من، صبر کند و نعمت های مرا شکر نماید. ای محمّد! او را در شمار صدیقین (بندگان راستین) خود می نویسم».

مشکاة الأنوار ، ص 73، ح 136 .

حدیث4130

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

شَکی نَبیٌّ مِنَ الاَنبِیاءِ اِلی رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقالَ : یا رَبِّ یَکونُ العَبدُ مِن عَبیدِکَ یُؤمِنُ بِکَ وَ یَعمَلُ بِطاعَتِکَ ، فَـتَزوی عَنهُ الدُّنیا ، وَ تَعرِضُ لَهُ البَلاءَ ، وَ یَـکونُ العَبدُ مِن عَبیدِکَ یَکفُرُ بِکَ و یَعمَلُ بِمَعاصیکَ ، فَتَزوی عَنهُ البَلاءَ وَ تَعرِضُ لَهُ الدُّنیا . فَاَوحَی اللّه ُ عَزَّ وَ جَلَّ اِلَیهِ ؛اَنَّ البِلادَ وَالعِبادَ لی ، و اَ نَّهُ لَیسَ مِن شَی ءٍ اِلاّ یُسَبِّحُنی و یُهَلِّـلُنی و یُـکَبِّرُنی ، واَمّا عَبدیَ المُؤمِنُ فَلَهُ سَیِّـئاتٌ فَاَزوی عَنهُ الدُّنیا ، و اَعرِضُ لَهُ البَلاءَ حَتّی یَأتیَنی فَاَجزِیَهُ بِحَسَناتِهِ ، و اَمّا عَبدیَ الکافِرُ فَلَهُ حَسَناتٌ فَاَزوی عَنهُ البَلاءَ ، و اَعرِضُ لَهُ الدُّنیا حَتّی یَأتیَنی فَاَجزِیَهُ بِسَیِّئاتِهِ ؛

یکی از پیامبران به پروردگارش شِکوه نمود و گفت: پروردگارا! بنده ای از بندگانت به تو ایمان می آورد و طبق فرمان تو عمل می کند و تو، دنیا را از او باز می داری (او را از دنیا محروم می کنی) و در معرض بلا قرارش می دهی. و بنده ای از بندگانت به تو کفر می ورزد و تو را نافرمانی می کند و تو، بلا را از او باز می داری و دنیا را به او ارزانی می کنی! خداوند عزّ و جلّ به او وحی فرمود: «سرزمین ها و بندگان، از آنِ من اند و هیچ چیزی نیست، جز این که مرا منزه و یگانه و بزرگ می داند. امّا بنده مؤمنم، گناهانی دارد و من دنیا را از او باز می دارم و او را در معرض بلا قرار می دهم تا این که [در قیامت] نزد من بیاید و پاداش خوبی هایش را بدهم. و امّا بنده کافرم، خوبی هایی دارد، و من بلا را از او باز می دارم و دنیا را به او عَرضه می کنم تا نزد من بیاید و کیفر گناهانش را بدهم».

المعجم الکبیر ، ج 12، ص 117، ح 12735 .

حدیث4131

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه
تمامی حقوق این سامانه متعلق به کتابخانه بالقرآن می باشد.