کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 211

صفحه 211

حدیث420

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

اِنَّ اللّه َ تَبارَکَ وَ تَعالی اِذا اَرادَ بِقَوْمٍ بَقاءً اَوْ نَماءً رَزَقَهُمْ الْقَصْدَ وَالْعَفافَ وَ اِذا اَرادَ بِقَوْمٍ اِقْتِطاعا فَتَحَ لَهُمْ اَوْ فَتَحَ عَلَیْهِم بابَ خیانَةٍ؛

هرگاه خداوند تبارک و تعالی ماندگاری، یا رشد ملتی را بخواهد، میانه روی وپاکدامنی را روزیشان می کند و هرگاه نابودی آنان را بخواهد، دَرِ خیانتکاری را به سود ویا به ضررشان، به رویشان می گشاید.

الدررالمنثور، ج 3، ص 120

حدیث421

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

ثَلاثٌ لَیْسَ لاَِحَدِ مِنَ النّاسِ فیهِنَّ رُخصَةٌ: بِرُّ الْوالِدَینِ مُسْلِما کانَ اَوکافِرا وَ الْوَفاءُ بِالْعَهْدِ لِمُسْلِمٍ کانَ اَو کافِرٍ وَ اَداءُ الاَْمانَةِ اِلی مُسْلِمٍ کانَ اَو کافِرٍ؛

سه چیز است که ترک آن برای هیچ کس جایز نیست: نیکی به پدر و مادر؛ مسلمانباشند یا کافر، وفای به عهد؛ با مسلمان یا کافر و ادای امانت؛ به مسلمان یا کافر.

جامع الصغیر، ج 2، ص 716، ح 3469