کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 2194

صفحه 2194

حدیث4313

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

اِنَّ فِی الجَنَّةِ غُرَفا یُری ظاهِرُها مِنْ باطِنِها وَ باطِنُها مِنْ ظاهِرِها، یَسْـکُنُها مِنْ اُمَّتی مَنْ أطابَ الْـکَلامَ، وَ اَطْعَمَ الطَّعامَ، وَ اَفْشَی السَّلامَ، وَ صَلّی بِاللَّیْلِ وَ النّاسُ نیامٌ؛

در بهشت، اتاق هایی است که بیرونشان از درون و درونشان از بیرونْ دیده می شود و کسانی از امّت من در آنها سکونت می کنند که سخنِ پاکیزه می گویند و [به گرسنگانْ] غذا می دهند و صُلح [و صفا و مُسالمت] را رواج می دهند و در حالی که مردم در خواب اند، نماز شب می خوانند.

بحار الأنوار، ج 88، ص 7، ح 10.

حدیث4314

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

لا یَزالُ العَبْدِ یَقْبَلُ الرَّغْبَهَ وَ الرَّهْبَةَ حَتّی یَسْفِکَ الدَّمَ الحَرامَ، فَاِذا سَفَکَهُ نُـکِسَ قَلْبُهُ، صارَ کَـاَنَّـهُ کِیرٌ مُحْمٍ اَسْوَدُ مِنَ الذَّنْبِ لا یَعرِفُ مَعْروفا وَ لا یُنْکِرُ مُنْکَرا؛

دل بنده، همیشه پذیرای ترس و امید است، تا آن گاه که خونی را به ناحق بریزد. پس چون خون ریخت، دلش زیر و رو می گردد و براثر گناه، مانند کوره آهنگری تفتیده و سیاه می شود و دیگر نه کار خوب را، خوب می داند و نه کار بد را، بد.

کنز العمّال، ح 39951.