کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 2760

صفحه 2760

حدیث380

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

اَللَّئیمُ لا یُرْجی خَیْرُهُ وَ لا یُسْلَمُ مِنْ شَرِّهِ وَ لا یُؤْمَنُ مِنْ غَوائِلِهِ؛

افراد پَست به خیرشان امید و از شرشان امان و از به هلاکت انداختنشانایمنی نیست.

غررالحکم، ح 1930

حدیث381

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

اِنَّ لِسانَ الْمُؤمِنِ مِنْ وَراءِ قَلْبِهِ وَ اِنَّ قَلْبَ الْمُنافِقِ مِنْ وَراءِ لِسانِهِ، لاَِنَّالْمُؤمِنَ اِذا اَرادَ اَنْ یَتَـکَلَّمَ بِکَلامٍ تَدَبَّرَهُ فی نَفْسِهِ، فَاِنْ کانَ خَیْرا اَبداهُ وَ اِنْ کانَ شَرّاواراهُ وَ اِنَّ الْمُنافِقَ یَتَـکَلَّمُ بِما اَتی عَلی لِسانِهِ لا یَدری ماذا لَهُ وَ ماذا عَلَیْهِ؛

زبان مؤمن، در پشت دل اوست و دل منافق، در پشت زبان او، زیرا مؤمن هرگاهبخواهد سخنی بگوید، ابتدا درباره آن می اندیشد، اگر خوب بود اظهارش می کند و اگر بد بود آن را پنهان می دارد. اما منافق هر چه به زبانش آید می گوید، بی آن که بداند چهسخنی به سود او و چه سخنی به زیان اوست.

نهج البلاغه، خطبه 176