کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 2841

صفحه 2841

کافی، ج 6، ص 500، ح 19

حدیث542

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

اِنَّ النّاسَ اِلی صالِحِ الاَْدَبِ اَحْوَجُ مِنْهُمْ اِلَی الْفِضَّةِ وَ الذَّهَبِ.

مردم، به ادب (فرهنگ و تربیتِ) درست ، نیازمندترند، تا به طلا و نقره.

غرر الحکم، ح 3590

حدیث543

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

اَلنَّفْسُ مَجْبولَةٌ عَلی سوءِ الاَْدَبِ وَ الْعَبْدُ مَأمورٌ بَمُلازَمَةِ حُسْنِ الاَْدَبِوَ النَّفْسُ تَجری [بِطَبعِها] فی مَیَدانِ المُخالَفَةِ وَ الْعَبْدُ یَجْهَدُ بِرَدِّها عَنْ سوءِ الْمُطالَبَةِفَمتی اَطْلَقَ عِنانَها فَهُوَ شَریکٌ فی فَسادِها وَ مَنْ اَعانَ نَفْسَهُ فی هَوی نَفسِهِ فَقَدْ اَشْرَکَنَفْسَهُ فی قَتْلِ نَفْسِهِ؛

نفس آدمی بر بی ادبی سرشته شده است و بنده فرمان دارد که پایبند ادبنیکو باشد. نفس آدمی با طینت خود در میدان مخالفت می تازد و بنده می کوشدآن را از خواسته ناروایش برگرداند، پس هرگاه عنان نفس را رها سازد، شریک تبهکاریاوست و هر کس نفس خود را در خواهش هایش یاری رساند، در قتل خود همدستِنفس شده است.