کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 3196

صفحه 3196

حدیث1373

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

مَعاشِرَ شیعَتِی ، اِصبِروا عَلی عَمَلٍ لا غِنیً بِکُم عَن ثَوابِهِ ، وَاصبِروا عَن عَمَلٍ لا صَبرَ لَکُم عَلی عِقابِهِ ، إنّا وَجَدنَا الصَّبرَ عَلی طاعَةِ اللّه ِ أهوَنَ مِنَ الصَّبرِ عَلی عَذابِ اللّه ِ عَزَّوجَلَّ . اِعلَموا أنَّکُم فی أجَلٍ مَحدودٍ وأمَلٍ مَمدودٍ ونَفَسٍ مَعدودٍ ، ولابُدَّ لِلأَجَلِ أن یَتَناهی ولِلأَمَلِ أن یُطوی ولِلنَّفَسِ أن یُحصی . ثُمَّ دَمَعَت عَیناهُ وقَرَأ: «وإنَّ عَلَیکُم لَحافِظینَ * کِرامًا کاتِبینَ * یَعلَمونَ ما تَفعَلونَ

امام علی علیه السلام: ای گروه شیعیان من! برکاری که از پاداش آن بی نیاز نیستید، شکیبا باشید و در ترک کاری که تاب کیفرش را ندارید، پایداری ورزید، (زیرا) ما شکیبایی بر طاعت خدا را، آسانتر از شکیبایی بر عذاب خدای عز و جلیافته ایم. بدانید که شما عمری محدود و آرزویی دراز و نَفَسی شماره شده دارید و لاجرم عمر به سرآید و بساط آرزو درهم پیچیده شود و نَفَسها به شماره افتد. حضرت سپس اشک ریخت و این آیه را خواند: «همانا بر شما نگهبانانی گماشته شده اند. [فرشتگان] بزرگواری که نویسندگان [اعمال شما ]هستند. آن چه را می کنید، می دانند» .

الانفطار : 10 ـ 12 .

حدیث1374

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

ـ فی وَصِیَّتِهِ لِبَنیهِ عِندَ احتِضارِهِ ـ : یا بَنِیَّ ، عاشِرُوا النّاسَ عِشرَةً إن غِبتُم حَنُّوا إلَیکُم ، وإن فُقِدتُم بَکَوا عَلَیکُم

امام علی علیه السلام ـ در وصیت به فرزندان خود، هنگام احتضار ـ : فرزندان من! با مردم چنان معاشرت کنید که هرگاه غایب شدید، مشتاق دیدار شما باشند و هرگاه از دست رفتید، بر شما بگریند.

أعلام الدین : 215 ، تنبیه الخواطر : 2 / 75 .