کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 3198

صفحه 3198

حدیث1377

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

ـ عِندَ وَداعِ جَماعَةٍ مِن شیعَتِهِ أتَوهُ مِنَ الکوفَةِ ـ : اُوصیکُم بِتَقوَی اللّه ِ ، وَالعَمَلِ بِطاعَتِهِ ، وَاجتِنابِ مَعاصیهِ ، وأداءِ الأَمانَةِ لِمَنِ ائتَمَنَکُم ، وحُسنِ الصَّحابَةِ لِمَن صَحِبتُمُوهُ ، وأن تَکونوا لَنا دُعاةً صامِتینَ . فَقالوا : یَا بنَ رَسولِ اللّه ِ ، وکَیفَ نَدعوا إلَیکُم ونَحنُ صُموتٌ ؟ قالَ : تَعمَلونَ ما أمَرناکُم بِهِ

مِنَ العَمَلِ بِطاعَةِ اللّه ِ ، وتَتَناهَونَ عَمّا نَهَیناکُم عَنهُ مِنِ ارتِکابِ مَحارِمِ اللّه ِ، وتُعامِلونَ النّاسَ بِالصِّدقِ وَالعَدلِ ، وتُؤَدّونَ الأَمانَةَ ، وتَأمُرونَ بِالمَعروفِ ، وتَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ ، ولا یَطَّلِعُ النّاسُ مِنکُم إلاّ عَلی خَیرٍ ، فَإِذا رَأَوا ما أنتُم عَلَیهِ قالوا: هؤُلاءِ الفُلانِیَةُ، رَحِمَ اللّه ُ فُلانًا ، ما کانَ أحسَنَ ما یُؤَدِّبُ أصحابَهُ، وعَلِموا فَضلَ ما کانَ عِندَنا ، فَسارَعوا إلَیهِ . أشهَدُ عَلی أبی مُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ رِضوانُ اللّه ِ عَلَیهِ ورَحمَتُهُ وبَرَکاتُهُ ، لَقَد سَمِعتُهُ یَقولُ : کانَ أولِیاؤُنا وشیعَتُنا فیما مَضی خَیرُ مَن کانوا فیهِ ، إن کانَ إمامُ مَسجِدٍ فِی الحَیِّ کانَ مِنهُم ، وإن کانَ مُؤَذِّنٌ فِی القَبیلَةِ کانَ مِنهُم ، وإن کان صاحِبُ وَدیعَةٍ کانَ مِنهُم ، وإن کانَ صاحِبُ أمانَةٍ کانَ مِنهُم ، وإن کانَ عالِمٌ مِنَ النّاسِ یَقصُدونَهُ لِدینِهِم ومَصالِحِ اُمورِهِم کانَ مِنهُم، فَکونوا أنتُم کَذلِکَ، حَبِّبونا إلَی النّاسِ، ولاتُبَغِّضونا إلَیهِم

امام علی علیه السلام : هنگام خداحافظی با گروهی از شیعیان خود که از کوفه نزد وی آمده بودند ـ : شما را سفارش می کنم به پروا داشتن از خدا و به کار بستن فرمان او و دوری از نافرمانیش و باز گرداندن امانت به کسی که به شما امانتی سپرده است و حسن معاشرت با کسی که با او همنشینی می کنید واین که برای ما دعوتگرانی

خاموش باشید. عرض کردند: یابن رسول اللّه ! چگونه با خاموشی به سوی شما دعوت کنیم؟ فرمود: این که به طاعت خدا که ما شما را بدان فرمان داده ایم، عمل کنید و از ارتکاب حرامهای خدا که ما شما را از آن باز داشته ایم، باز ایستید و با مردم به راستی و دادگری رفتار کنید و امانت را ادا کنید و به خوبیها فرا خوانید و از زشتیها باز دارید و مردم جز خوبی، چیزی از شما نبینند؛ زیرا هر گاه این صفات را در شما بیابند، گویند: اینان فلانیها هستند، خدا رحمت کند فلان را، چه نیکو یاران خود را تربیت کرده است. وبه ارزش آن چه ما داریم پی می برند و در نتیجه به سوی ما بشتابند. گواهی می دهم که شنیدم، پدرم محمّد بن علی ـ رضوان و رحمت و برکات خداوند بر او باد ـ می فرمود: دوستان و شیعیان ما در گذشته بهترین افراد جامعه خود بودند، اگر در میان تیره ای، پیشنماز مسجدی بود، از آنها بود، اگر در قبیله ای، مؤذنی بود، از آنان بود، اگر کسی بود که به او ودیعه ای می سپردند، از آنان بود، اگر امانت داری بود، از آنان بود، اگر عالمی بود که مردم، در مسائل دینی و مصلحت امور خود به او مراجعه می کردند، از آنان بود، پس شما نیز چنین باشید، ما را محبوب مردم گردانید و ما را نزد آنان، منفور نگردانید.

دعائم الإسلام : 1 / 56 .

حدیث1378

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

أما وَالَّذی فَلَقَ الحَبَّةَ وَبَرَأَ النَّسَمَةَ ، لَولا حُضورُ الحاضِرِ وقِیامُ الحُجَّةِ بِوُجودِ النّاصِرِ وما أخَذَ اللّه ُ عَلَی العُلَماءِ أن لا یُقارّوا عَلی کِظَّةِ ظالِمٍ ولا سَغَبِ مَظلومٍ لَأَلقَیتُ حَبلَها عَلی غارِبِها ، ولَسَقَیتُ آخِرَها بِکَأسِ أوَّلِها ، ولَأَلفَیتُم دُنیاکُم هذِهِ أزهَدَ عِندی مِن عَفطَةِ عَنزٍ