کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 3358

صفحه 3358

من که از برداشتن پَرِ کُرکی افتاده از یک ماده اشتر جوان خودداری می کنم، [چگونه [شُتری را که در آغلش بسته است ، ببلعم؟! آیا عقرب های زهرآگین را از سوراخشان بگیرم، یا مارهای سمّی کشنده را در خوابگاه خویش ببندم؟! رهایم کنید تا از دنیای شما به نمک و چند گرده نانم بسنده کنم، که با پروا کردن از خداوند ، امید رهایی خویش دارم.

علی را با نعمتی که فنا می پذیرد و لذّتی که از معاصی بر می خیزد ، چه کار؟ من و شیعیانم با چشمانی زردی گرفته و شکم هایی گود افتاده ، پروردگارمان را ملاقات خواهیم کرد : «و تا خدا کسانی را که ایمان آورده اند ، خالص گرداند و کافران را نابود سازد» .

یَلوکُها : أی یَمضُغها . واللَّوْک : إدارة الشیء فی الفم (النهایة : ج 4 ص 278 «لوک») .

حدیث1663

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

: ألا وإنَّ لِکُلِّ مَأمومٍ إماما یَقتَدی بِهِ ، ویَستَضیءُ بِنورِ عِلمِهِ ، ألا وإنَّ إمامَکُم قَدِ اکتَفی مِن دُنیاهُ بِطِمرَیهِ

امام علی علیه السلام ـ در نامه اش به عثمان بن حنیف ، کارگزار ایشان در بصره ـ : هان! هر پیروی را پیشوایی است که به او اقتدا می کند و از نور دانشش روشنایی می گیرد. هان! پیشوای شما از دنیای خود به دو جامه کهنه، و از خوراکش به دو قرص نان ، بسنده کرده است. البتّه شما توانایی این کار را ندارید ؛ امّا با [در پیش گرفتن [پارسایی و سختکوشی [در کار و عبادت ] و پاک دامنی و راستی ، مرا یاری رسانید.

به خدا سوگند که از دنیای شما زر و سیمی نیندوختم، و از غنایم آن ، مالی فراوان پس انداز ننمودم، و بر دو جامه کهنه ام جامه ای نیفزودم، و از زمین آن ، یک وجب به دست نیاوردم، و از خوراک آن جز به اندازه خوراک ماده الاغی ریش پشت برنگرفتم. دنیا در چشم من ، ناقابل تر و بی ارزش تر از یک دانه مازوی تلخ است.

الطِّمر : الثوب الخلق (المصباح المنیر : ص 378 «طمرت») .

کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 3358

حدیث1663

حدیث1664