کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 3516

صفحه 3516

اُوصیکُم بِذِکرِ المَوتِ وإقلالِ الغَفلَةِ عَنهُ ، وکَیفَ غَفلَتُکُم عَمّا لَیسَ یُغفِلُکُم ، وطَمَعُکُم فیمَن لَیسَ یُمهِلُکُم ! فَکَفی واعِظا بِمَوتی عایَنتُموهُم ، حُمِلوا إلی قُبورِهِم غَیرَ راکِبینَ ، واُنزِلوا فیها غَیرَ نازِلینَ ، فَکَأَنَّهُم لَم یَکونوا لِلدُّنیا عُمّارا ، وکَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل لَهُم دارا ، أوحَشوا ما کانوا یوطِنونَ ، وأوطَنوا ما کانوا یوحِشونَ ، وَاشتَغَلوا بِما فارَقوا ، وأضاعوا ما إلَیهِ انتَقَلوا ، لا عَن قَبیحٍ یَستَطیعونَ انتِقالاً ، ولا فی حَسَنٍ یَستَطیعونَ ازدِیادا ، أنِسوا بِالدُّنیا فَغَرَّتهُم ، ووَثِقوا بِها فَصَرَعَتهُم .

امام علی علیه السلام : شما را سفارش می کنم که به یاد مرگ باشید و غفلت از آن را کم کنید. چگونه غافلید از چیزی که از شما غافل نیست، و به کسی (ملک الموت) طمع بسته اید که شما را مهلت نمی دهد؟! مشاهده مردگان ، خود، برای پند آموختن ، بسنده است؛ مردگانی که به گورهایشان حمل شدند ، بی آن که سوار بر مرکَبی باشند، و در گورهایشان فرود آورده شدند ، بی آن که [به اختیارِ] خود فرود آیند. تو گویی آبادگران [و ساکنان] دنیا نبوده اند، و گویی همیشه آخرت ، سرای آنان بوده است! جایی را که وطن خود می پنداشتند ، خالی کردند و در جایی وطن گزیدند که از آن می رمیدند [و آن را خانه خود نمی پنداشتند]. به دنیایی که از آن جدا می گشتند ، سرگرم شدند و آخرتی را که به آن منتقل می شدند ، تباه نمودند ، و [اکنون ،] نه از کار زشتی می توانند برگردند، و نه بر کار نیکی می توانند بیفزایند . به دنیا اُنس گرفتند؛ ولی دنیا آنان را گول زد، و به دنیا اعتماد کردند؛ ولی دنیا آنان را به خاک افکند.

نهج البلاغة : الخطبة 188 .

حدیث1967

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

ما کَرُمَت عَلی عَبدٍ نَفسُهُ إلاّ هانَتِ الدُّنیا فی عَینِهِ .

امام علی علیه السلام : هیچ بنده ای کرامت نَفْس نیافت ، مگر آن که دنیا در چشمش خوار شد.

غرر الحکم : ح 9861 ، عیون الحکم والمواعظ : ص 482 ح 8889 .

حدیث1968

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :