کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 3602

صفحه 3602

غرر الحکم : ح 5980 ، عیون الحکم والمواعظ : ص 313 ح 5478 .

حدیث2123

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

: عَجَبا لاِبنِ النّابِغَةِ ! یَزعُمُ لاِءَهلِ الشّامِ أنَّ فِیَّ دُعابَةً وأنِّی امرُؤٌ تِلعابَةٌ

امام علی علیه السلام ـ در نکوهش عمرو بن عاص ـ : شگفتا از پسر نابغه! به اهل شام گفته است که من مردی لوده و بازیگوشم ، و [مدام] شوخی و بازیگری می کنم!

حقّا که یاوه گفته است و زبان به گناه آلوده است . بدانید که او ـ در حالی که بدترین سخن ، [سخنِ [دروغ است ـ کارش دروغ گفتن است ، کارش خُلف وعده است ، کارش بخل ورزیدن است ، و در خواستن ، سماجت می کند . عهدشکن و بُرنده پیوند خویشاوندی است .

در هنگام جنگ ، تا شمشیرها به حرکت درنیامده اند، چه امر و نهی کننده ای است ؛ امّا همین که شمشیرها سرها را نشانه می روند ، بزرگ ترین نیرنگش این است که ما تحتش (عورتش) را برای بزرگ مرد (/ جماعت) نمایان می سازد!

هان که به خدا سوگند ، یاد مرگ ، مرا از پرداختن به سرگرمی و بازیچه ، باز می دارد ، و از یاد بردن آخرت ، او را از گفتن حق ، مانع می شود . او با معاویه بیعت نکرد ، مگر آن گاه که با او شرط نمود عطیّه ای به او بدهد و در قبال دست بر داشتن از دینش ، آن دِهِش ناچیز (حکومت مصر) را عطایش کند.

التِّلعابَةُ : الکثیر اللعب والمرَح . والتاء زائدة (النهایة : ج 1 ص 194 «تلعب») .

کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 3602

حدیث2123

حدیث2124