کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 4076

صفحه 4076

ـ فی صِفَةِ عیسی علیه السلام ـ : وإن شِئتَ قُلتُ فی عیسَی بنِ مَریمَ علیه السلام ، فلَقد کانَ یَتَوسَّدُ الحَجَرَ ، ویَلبَسُ الخَشِنَ ، ویأکُلُ الجَشِبَ ، وکانَ إدامُهُ الجُوعَ ، وسِراجُهُ باللَّیلِ القَمَرَ ، وظِلالُهُ فی الشِّتاءِ مَشارِقَ الأرضِ ومَغارِبَها ، وفاکِهَتُهُ ورَیحانُهُ ما تُنبِتُ الأرضُ لِلبَهائمِ ، ولَم تَکُن لَهُ زَوجَةٌ تَفتِنُهُ ، ولا وَلَدٌ یَحزُنُهُ (یَخزِنُهُ) ، ولا مالٌ یَلفِتُهُ، ولا طَمَعٌ یُذِلُّهُ، دابَّتُهُ رِجلاهُ، وخادِمُهُ یَداهُ!

امام علی علیه السلام ـ در وصف عیسی علیه السلام ـ فرمود : و اگر خواهی، از عیسی بن مریم علیه السلام برایت بگویم؛ او سنگ را بالش خود می کرد و جامه خشن می پوشید و نان خشک و گلوآزار می خورد. خورش او گرسنگی بود و چراغش در شب، ماه و سرپناهش در زمستان، آفتابگیرهای صبح و عصر و میوه و سبزیجاتش، علف و گیاهانی که زمین برای چهار پایان می رویاند. نه زنی داشت که مایه گرفتاری او باشد و نه فرزندی که اندوهگینش سازد و نه مال و ثروتی که دل او را به خود مشغول گرداند و نه طمعی که به خواریش اندازد. مرکب او دو پایش بود و خدمتکارش دو دست او!

نهج البلاغة : الخطبة 160 .

حدیث3030

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

لَو أنَّ أحَدا یَجِدُ إلَی البَقاءِ سُلَّما،أو لِدَفعِ المَوتِ سَبیلاً ، لَکانَ ذلکَ سُلَیمانُ بنُ داوودَ علیه السلام ، الّذی سُخِّرَ لَهُ مُلکُ الجِنِّ والإنسِ ، مَع

النُّبُوّةِ وعَظیمِ الزُّلفَةِ ، فلَمّا استَوفی طُعمَتَهُ ، واستَکمَلَ مُدَّتَهُ ، رَمَتهُ قِسِیُّ الفَناءِ بنِبالِ المَوتِ ، وأصبَحَتِ الدِّیارُ مِنهُ خالِیَةً ، والمَساکِنُ مُعَطَّلَةً ، ووَرِثَها قَومٌ آخَرونَ .

امام علی علیه السلام : اگر بنا بود کسی برای بالارفتن به سوی جاودانگی نردبانی بیابد یا برای دور کردن مرگ از خود راهی پیدا کند، بی گمان آن کس سلیمان بن داوود علیه السلام بود که افزون بر مقام نبوّت و منزلت والا، سلطنت بر جنّ و انس نیز در اختیار او نهاده شد. چون روزیِ خود را به طور کامل دریافت کرد و مدّت عمرش به سر آمد، کمان های

نابودی او را آماج تیرهای مرگ قرار دادند و خانه ها از او خالی گشت و مسکن ها بی صاحب ماند و گروهی دیگر وارث آنها شدند.

نهج البلاغة : الخطبة 182 .