کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 4393

صفحه 4393

نهج البلاغة: الکتاب27.

حدیث3657

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

ـ فی المُناجاةِ ـ : إلهی اُفَکِّرُ فی عَفوِکَ فتَهونُ عَلَیَّ خَطیئَتی ، ثُمَّ أذکُرُ العَظیمَ مِن أخذِکَ فتَعظُمُ عَلَیّ بَلِیَّتی .

امام علی علیه السلام ـ در مناجات ـ گفت : الهی! به بخشایش تو می اندیشم، در نتیجه خطا و گناهم بر من آسان می شود، سپس سختی کیفر تو را به یاد می آورم ، پس بلا و گرفتاریم بر من بزرگ می نماید.

الأمالی للصدوق: 138/136.

حدیث3658

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

جازِ بِالحَسَنَةِ وتَجاوَزْ عَنِ السَّیِّئَةِ ما لَم یَکُن ثَلما فی الدِّینِ أو وَهنا فی سُلطانِ الإسلامِ .

امام علی علیه السلام : [بدی یا خوبی را] به نیکی پاداش ده و از بدی درگذر، به شرط آن که به دین لطمه ای نزند یا در قدرت اسلام ضعفی پدید نیاورد.