کتابخانه بالقرآن

17330 حدیث از چهارده معصوم علیهم‌السلام صفحه 4503

صفحه 4503

امام علی علیه السلام ـ در همان خطبه ـ فرمود : به خدا سوگند اگر هفت اقلیم را با هر آنچه در زیر افلاک آن است به من دهند ، بدین شرط که با گرفتن پوست جوی از دهان موری نافرمانی خدا کنم، هرگز چنین نخواهم کرد.

نهج البلاغة : الخطبة 224.

حدیث3875

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

ـ فی خُطبَةٍ لَهُ یَتَبَرَّأُ مِن الظُّلمِ ـ : واللّه ِلأََن أبِیتَ عَلی حَسَکِ السَّعدانِ مُسَهَّدا، أو اُجَرَّ فی الأغلالِ مُصَفَّدا، أحَبُّ إلَیَّ مِن أن ألقَی اللّه َ ورسولَهُ یَومَ القِیامَةِ ظالِما لِبَعضِ العِبادِ، وغاصِبا لِشَیءٍ مِن الحُطامِ، وکیفَ أظلِمُ أحَدا لِنَفسٍ یُسرِعُ إلی البِلی قُفُولُها، ویَطُولُ فی الثَّری حُلُولُها ؟!

امام علی علیه السلام ـ در خطبه ای که ضمن آن از بیدادگری، بیزاری می جوید ـ فرمود : به خدا سوگند اگر شب را روی گیاه اشترخار بیدار مانم و مرا بسته در کند و زنجیر بکشانند ، خوشتر دارم از این که در روز قیامت با دامنی آلوده به ستم بر یکی از بندگان خدا یا غصب کمترین چیزی از کالای پست دنیا ، بر خدا و رسول او وارد شوم . چگونه به خاطر جسمی که تار و پودش به سوی پوسیدگی می شتابد و روزگاران درازی در زیر خاک می ماند ، بر کسی ستم کنم؟!

نهج البلاغة : الخطبة 224.

حدیث3876

امیرالمؤمنین علی علیه السلام :

الظُّلمُ ألأمُ الرَّذائلِ .