حج و عمره در آینه عترت (خلاصه و بازنویسی کتاب حج و عمره در قرآن و حدیث) صفحه 119

عَن ابراهیمَ بنِ أبی محمودٍ: رأیتُ أبا الحسن (ع) وَدَّعَ البیتَ، فلمّا أرادَ أنْ یخرُجَ مِن بابِ المسجِدِ خَرَّ ساجداً، ثُمّ قامَ فاسْتَقْبَلَ الکعبهَ فقالَ: «اللّهُمَّ إنّی أنْقَلِبُ عَلی أنْ لاإله إلاّ أنت» . (1)

ابراهیم بن ابی محمود می گوید: امام کاظم (ع) را دیدم که خانه خدا را وداع می کرد، چون خواست از در مسجد بیرون رود، به سجده افتاد. سپس برخاست و رو به کعبه کرد و گفت: «خدایا! من برمی گردم، بر این عقیده که جز تو معبودی نیست» .

به مدینه رفتن

احمد بن أبی عبدالله عن أبیه: سألتُ أبا جعفرٍ (ع) : أبدأُ بالمدینهِ أو بمکَّهَ؟ قالَ: إبدأ بمکَّه واختِم بالمدینهِ، فانَّه أفضلُ. (2)

احمد بن ابی عبدالله از پدرش چنین نقل می کند: از امام باقر (ع) پرسیدم: از مدینه شروع کنم یا مکّه؟ فرمود: از مکّه آغاز و به مدینه ختم کن، که این بهتر است.

الإمام الباقر (ع) : إبْدَأوا بِمَکَّهَ واخْتِمُوا بنا. (3)

امام باقر (ع) فرمود: از مکّه آغاز و به ما ختم کنید.

زود برگشتن از حج

رسولُ اللهِ (ص) :

إذا قَضی أحدُکُم حَجَّهُ فَلْیُعَجِّلِ الرِّحلَهَ إلی أهلِه، فانّه أعظمُ لأجرِهِ. (4)

1- بحارالانوار، ج ٩٩، ص 3٧٠.
2- حج و عمره در قرآن و حدیث، ص 5٠2.
3- بحارالانوار، ج ٩٩، ص 2٧3.
4- کنزالعمال، ج5، ص 24.