حج و عمره در آینه عترت (خلاصه و بازنویسی کتاب حج و عمره در قرآن و حدیث) صفحه 31

اللهِ حَتّی یَرجِعَ إلی مَنزِلِهِ. (1)

امام صادق (ع) فرمود: میهمان خداوند کسی است که به حج و عمره برود؛ تا او به خانه اش برگردد میهمان خداست.

الإمام الصادق (ع) - بِعَرَفَهَ -: اللّهُمَّ. . . أنا ضَیفُک فَاجعَل قِرای اللَّیلَهَ، الجَنَّهَ. (2)

امام صادق (ع) - در عرفات - فرمود: خدایا! من میهمان توام، پس بهره ام را در این شب، بهشت قرار بده.

الإمام الصادق (ع) : - عِندَما سَألَهُ سائلٌ: لِمَ کُرِهَ الصِّیامُ فی أیامِ التَّشریقِ؟ - لأنّ القومَ زُوّارُ اللهِ وَهُم أضْیافُه وفی ضِیافَتِهِ ولا ینبَغی لِلضَّیفِ أنْ یصُومَ عِندَ مَن زارَهُ وأضافَهُ. (3)

امام صادق (ع) در پاسخ کسی که از ایشان پرسید: چرا روزه در ایام تشریق مکروه است؟ فرمود: زیرا این گروه، زائران خدا و در میهمانی اویند و سزاوار نیست که میهمان نزد کسی که به زیارتش رفته و او را میهمان کرده است، روزه بگیرد.

شش - حاجی در پناه خداوند

رسول الله (ص) :

الحاجُّ فی ضَمانِ اللهِ عزّوجلّ مُقبلاً ومُدبراً، فإنْ أصابَهُ فی سَفرِهِ تَعَبٌ أوْ نَصَبٌ غُفِرَ له بذلک سیِّئاتُه وکانَ لَهُ بِکُلِّ قَدَمٍ یَرفَعُه ألفُ درجهٍ فی الجنّهِ وبکلِّ قَطرَهٍ تُصیبُهُ مِن مَطَرٍ أجرُ شهیدٍ. (4)

1- الخصال، ج 1، ص 12٧.
2- اقبال الاعمال، ج 2، ص 155.
3- بحارالانوار، ج ٩٩، ص 34.
4- کنزالعمال، ج 5، ص 14.