حج و عمره در آینه عترت (خلاصه و بازنویسی کتاب حج و عمره در قرآن و حدیث) صفحه 58

فرشته گمارده شده در مأزمین می گویند: «خدایا! به سلامت دار! به سلامت دار!»

٧. منا و علت نام گذاری آن

اشاره

الإمام الصّادقُ (ع) : إنَّ جَبرئیلَ أتَی إبراهیمَ فَقالَ: تَمنَّ یا إبراهیمُ! فَکانتْ تُسمَّی مِنی فَسمّاها النَّاسُ مِنی. (1)

امام صادق (ع) [درباره علت نام گذاری مِنا] فرمود: چون در این سرزمین، جبرئیل (ع) به ابراهیم (ع) گفت: از خداوند خواسته و آرزویی بخواه، آنجا مِنا نامیده شد و مردم هم آنجا را منا نامیدند.

الإمام الرّضا (ع) : العِلَّهُ الَّتی مِن أجلِها سُمِّیت مِنی، أنَّ جَبرئیلَ قالَ هناکَ لإبراهیمَ: تَمَنَّ عَلی رَبِّکَ ماشِئتَ. فَتَمَنّی إبراهیمُ فی نفسِهِ أن یجعَلَ اللهُ مَکانَ ابنهِ إسماعیلَ کَبْشاً یأمُرُهُ بِذبحِهِ فِداءً لَهُ، فاُعطِی مُناهُ. (2)

امام رضا (ع) فرمود: علت نام گذاری آن به مِنا، این است که جبرئیل (ع) در آنجا به ابراهیم (ع) گفت: هر چه می خواهی از خداوند تمنا کن. ابراهیم (ع) هم در دل خود از خدا خواست که به جای فرزندش اسماعیل، قوچی به عنوان فدیه قرار داده شود و خداوند دستور دهد که آن را سر ببُرد. خداوند هم خواسته او را عطا کرد.

الف) منا و ثواب وقوف در آن

سَألتُ أبا جَعفرٍ (ع) : هَلْ صَلّی رَسولُ اللهِ (ص) الظُّهرَ بِمِنی یومَ التَّرویهِ؟ فقالَ نَعَم، وَالغداهَ بِمِنی یومَ عَرَفَهَ. (3)

1- بحارالانوار، ج ٩6، ص 2٧1.
2- عیون اخبار الرضا (ع) ، ج 2، ص 61.
3- حج و عمره در قرآن و حدیث، ص 41٩.