- مقدمه مؤلّف 1
- سوره حمد 3
- سوره بقره 4
- سوره آل عمران 31
- سوره نساء 39
- سوره مائده 46
- سوره انعام 58
- سوره اعراف 71
- سوره انفال 76
- سوره توبه 79
- سوره یونس علیه السلام 85
- سوره هود 87
- سوره یوسف علیه السلام 90
- سوره رعد 94
- سوره ابراهیم علیه السلام 98
- سوره حجر 99
- سوره اسراء 101
- سوره کهف 111
- سوره مریم علیها السلام 124
- سوره طاها 128
- سوره انبیاء 136
- سوره حج 144
- سوره مؤمنون 151
- سوره نور 158
- سوره فرقان 166
- سوره شعراء 172
- سوره نمل 174
- سوره نحل 179
- سوره قصص 187
- سوره عنکبوت 194
- سوره روم 198
- سوره لقمان 202
- سوره سجده 205
- سوره احزاب 208
- سوره سبأ 212
- سوره فاطر (ملائکه) 214
- سوره نمل 218
- سوره صافات 220
- سوره یس 223
- سوره زمر 229
- سوره مؤمن 232
- سوره فصلت 234
- سوره شوری 236
- سوره محمد صلی الله علیه و آله و سلم 240
- سوره ق 244
- سوره های ذاریات و طور 247
- سوره الرحمن 249
- سوره های واقعه و حدید 251
- سوره های طلاق و تحریم 254
- سوره معارج 256
- سوره های نوح علیه السلام و مدّثر 258
- سوره قیامت 260
- سوره های دهر و نازعات 262
- سوره تکویر 264
- سوره های مطففین و انشقاق 267
- سوره های بروج و طارق 268
- سوره های اعلی و زلزال 270
- سوره های ضحی و تین 273
- سوره های فجر و شمس 275
- سوره های علق و عادیات 277
- سوره های قارعه و تکاثر 279
- سوره های همزه و توحید و ناس 281
سوره حجر
«قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ» حجر/41
206. آین آیه چگونه قرائت می شود؟
جواب: در فصل الخطاب به غلط صِراطُ عَلِیٍّ خوانده، و به روایاتی تمسک شده که هیچ تصریح و یا اشاره ای به مجرور بودن علی ندارد. در بعضی از کتب شیعه آمده است که اشاره به صراط امیرالمؤمنین علیه السلام است. بی شک صراط مستقیم همان بود که او رفت، چنانکه پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم در خبر متفق علیه فرمود: علی مع الحق حیث مادارَ و اما در مقام تفسیر مفهومی، معنی آن این است: حق است بر من رعایت آن راه که راست است و زود صاحب خود را به منزل می رساند.(1)
«وَاعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّی یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ» حجر/99
207. تا چه زمانی عبادت لازم است؟
جواب: انسان تا وقتی که زنده است، نباید دست از عبادت و پرستش خدا باز دارد. از یکی از عوام صوفیه نقل می کنند که گفته است: من به یقین که پایان خط عبادت است رسیده و لذا ترک عبادت کرده ام و چون ما کسی از بزرگان و عرفا را ندیدیم که با استدلال به این آیه ترک عبادت را تجویز کند، این ادعا را به یکی از عوام آنان نسبت دادیم. باری این سخن خارج از قواعد عربیت است، چون یقین در اینجا صفت مشبِهِه،
1- منهج الصادقین، ج5، ص163.