پژوهشی پیرامون اصول کافی: پاسخ به شبهات وهابیت صفحه 424

فصل دوم: عادل یا فاسق بودن صحابه

اشاره

تردیدی نیست که یکی از مهم ترین انگیزه های اهمیت دادن افراطی به صحابه و عادل شمردن همۀ آنها اگر نگوییم سیاسی و بایکوت نمودن اهل بیت (علیهم السلام) و سدّ باب روایات آنها بود (که بود) (1)، به طور قطع برای تصحیح و مشروع شمردن اعمال صحابه و در رأس آنها حاکمیت ابوبکر و عمر و عثمان، بر مسلمانان طراحی گردیده است؛ زیرا طبع قضیه و افکار عمومی اقتضا می کرد که اگر رسول الله (ص) به ادعای اهل سنت برای خود جانشین تعیین نکرده، باید پس از او، شایسته ترین فرد، از جهات مختلف که جز علی (ع) نبود، زمام امور را به عهده گرفته و سکّاندار امت اسلامی می شد؛ هر چند در ابتدا فرصت این تحلیل از مردم گرفته شد و باور مسلمانان بر جانشینی علی (ع) ، آن هم در شرایطی که هنوز جسد مطهر پیامبر، به خاک سپرده نشده بود، به تاراج رفت؛ ولی بعدها چنین مباحثی از جمله شرایط رهبری و اینکه حاکمان بر سر اقتدار، واجد آن است یا نَه، خواه ناخواه به سراغ امت و یا دست کم به سراغ اهل درک جامعه می آمد.

به همین جهت حرمت صحابه و عدالت آن ها، به جدّی ترین مباحث اعتقادی