- یادداشت دبیر علمی کنگره 1
- مقدمۀ یادداشت 1
- اشاره 2
- دو. شروح و تعلیقه های الکافی 2
- یک. الکافی 2
- سه. مجموعه آثار تولیدی کنگره 3
- شش. DVD 4
- چهار. ویژه نامه های مجلات 4
- تقدیر و تشکر 4
- پنج. خبرنامه 4
- درآمد 7
- نام و نسب گلستانه 7
- بزرگان خاندان گلستانه 8
- سیّد علاء الدین گلستانه 11
- گلستانه، از دیدگاه معاصران و تراجم نگاران 11
- گلستانه و علّامه مجلسی 16
- وفات 17
- منزل مسکونی 17
- مدفن 18
- آثار 19
- فرزندان و بازماندگان 21
- شاگردان 23
- نامۀ امام صادق علیه السلام به شیعیان 24
- منهج الیقین 25
- نسخه های مورد استفاده 29
- روش تحقیق و تصحیح 30
- تقدیر و سپاس 31
- مقدّمۀ مؤلّف 36
- اشاره 42
- دعوت به شکیبایی، بردباری و آرامش 46
- فضلیت صبر 48
- فضلیت حلم و وقار 50
- اشاره 52
- نسبت حیاء و شکر 55
- الف. وَرَع 57
- ویژگی های نیکان 57
- ب. تقوا 59
- ج. عفّت 61
- تقیّه و آثار و شرایط آن 64
- 1. تعریف تقیّه و اقسام آن 64
- 2. تقیّۀ در منابع اهل سنّت 65
- 3. ادلّۀ جواز تقیّه 72
- الف. آیات 72
- ب. احادیث 75
- اشاره 75
- پاسخ طعنه های بی اساس 81
- 4. کیفیت تقیّه 83
- اشاره 84
- پرهیز از دروغ 85
- مذمت سخنان گناه آلود 90
- مذمت بهتان 90
- پرهیز از سخنی که متضمن ظلم بر کسی باشد 97
- اشاره 104
- گناهان کبیره 104
- اول. شرک 104
- ریا 105
- سوم. امن از مکر الهی 107
- اشاره 107
- دوم. ناامید شدن از رحمت الهی 107
- فرق میان خوف از خدا و یاس از رحمت الهی 109
- لزوم تساوی خوف و رجا 111
- خوف از خدا 112
- نکوهش بد گمانی به خدا 114
- لزوم اعتدال در خوف و رجا 115
- چهارم: قتل مؤمن 115
- پنجم: عاقّ والدین 118
- ششم: خوردن مال یتیم 125
- هفتم: متهم کردن زنان و مردان پاکدامن 127
- آیات و روایات در نهی از ربا 129
- اشاره 129
- هشتم: رباخواری 129
- نهم: گریختن از میدان جنگ 130
- دهم: بازگشت به عقائد جاهلیت بعد از مسلمان شدن 131
- یازدهم: زِنا 131
- دوازدهم: لواط 133
- سیزدهم: خیانت در غنیمت 135
- چهاردهم: سِحر 136
- پانزدهم: قسم دروغ خوردن 138
- شانزدهم: دروغ 139
- اشاره 142
- هفدهم: ترک زکات 142
- مقدار و نصاب زکات 144
- هجدهم: سبُک شمردن حج 145
- نوزدهم: انکار حقّ اهل بیت علیهم السلام 147
- بیستم: تکبّر 148
- اشاره 148
- بیست و یکم: شُربِ خَمر 148
- حرام بودن نوشیدن تمام مست کننده ها 156
- فُقّاع 165
- اشاره 166
- بیست و سوم: قمار 166
- بیست و دوم: خوردن خوراکی های حرام 166
- حکم شطرنج و نَرْد 168
- بیست و چهارم: مَلاهی 170
- بیست و پنجم: غنا 174
- اشاره 174
- مقدّمۀ اوّل، در تفسیر غنا و بیان معنی آن 174
- الف. معنای لغوی 174
- ب: معنای اصطلاحی 176
- اشاره 180
- مقدّمۀ دوم، در بیان حرمت غنا و آن که غنا از جملۀ کبائر است و ذکر احادیثی است که در 180
- مواردی که غنا جایز است 186
- اخباری که در جواز غنا وارد شده 188
- ردّ احادیث جواز غنا به روش اخباریان 197
- جمع میان اخبار 197
- نظر اهل سنّت دربارۀ غنا 200
- ردّ نسبت دادن اباحۀ غنا به پیامبر صلی الله علیه و آله یا ائمّه علیهم السلام 201
- اشاره 203
- بیست و ششم: پیمان شکنی 203
- پیمان شکنی با امام 204
- کفّارۀ شکستن پیمان و نذر و قَسَم 204
- شکستن پیمان دیگران 205
- بیست و هفتم: قطع رحم 205
- اشاره 205
- معنا و مصادیق صله و قطع رحِم 208
- آثار صِله رحِم و قطع رحِم 210
- بیست و هشتم: خوردن مالِ حرام 213
- سی ام: یاری کردن ظالمان 215
- بیست و نهم: حکم ناحق نمودن 215
- سی و یکم: یاری نکردن مظلوم 219
- عِقاب ترک یاری مؤمن 219
- اشاره 219
- ثواب نیکی به مؤمن 220
- اشاره 221
- سی و دوم: اسراف و تبذیر 221
- حد و اندازۀ اقدام به امور خیریه 222
- انواع اسراف 224
- حکم کشیدن تنباکو 229
- مذمّت بخل 231
- سخنان امام صادق علیه السلام به صوفیان 240
- جمع بین روایات 246
- سی و سوم: غیبت 248
- اشاره 248
- معنای غیبت 249
- مصادیق غیبت 250
- مذمّت غیبت 251
- اموری که در آنها غیبت جایز است 252
- سی و چهارم: ادا نکردن حقّ دیگران 255
- سی و پنجم: کم فروشی 255
- سی و ششم: خیانت 256
- سی و هفتم: اصرار بر گناهان صغیره 258
- سی هشتم: سخن چینی 259
- سی و نهم: بیرون رفتن از حق در وصیّت 259
- چهل و یکم: گناهان کبیرۀ دیگر 261
- اشاره 261
- چهلم: خطاکاری نمودن در مکّه 261
- کوچک شمردن گناهان 262
- لزوم آشکار نکردن معصیت 263
- اشاره 264
- فضیلت خاموشی و سکوت 265
- اشاره 266
- فضیلت سخن گفتن در موضعِ سخن 266
- امر به معروف و نهی از منکر 267
- مواردی که سخن گفتن بایسته است 267
- اشاره 270
- اول: فضیلت تهلیل «لا إله الّا اللّه» 270
- دوم: تقدیس الهی 272
- سوم: تسبیح الهی 272
- اشاره 274
- چهارم: فصلیت حمد و ثنای الهی 274
- فضیلت تمجید 275
- فضیلت شکر 276
- فضیلت تکبیر 276
- پنجم: تضرّع به درگاه الهی 278
- ششم: رغبت به عنایات و ثواب الهی 279
- هفتم: ذکر الهی 281
- اشاره 285
- شرایط دعا 287
- دلیل مستجاب نشدن دعاها 293
- دعا نشانۀ توفیق 295
- کسانی که دعایشان پذیرفته است 295
- بهترین دعاها 296
- اشاره 297
- زشتی معصیت الهی 298
- زوال و بی قدری دنیا 300
- اشاره 317
- آزمون های الهی برای مؤمنان 318
- لزوم خویشتن داری در هنگام غضب 320
- اشاره 324
- حرمت عمل به رأی و قیاس 326
- توانایی ائمه علیهم السلام بر استنباط تمام علوم از قرآن کریم 328
- اشاره 329
- نصوص دالّ بر امامت علی علیه السلام 331
- حدیث غدیر 339
- اشاره 343
- حد نداشتن یاد و ذکر الهی 344
- اشاره 357
- چگونگی محافظت از نماز 359
- مذمّت سبُک شمردن نماز 363
- نماز عصر (وسطی) 364
- اشاره 365
- فضیلت فقرا و مستمندان 366
- اشاره 369
- اشاره 375
- احادیث دیگر در مذمّت تکبّر 375
- 1. اسباب تکبّر 376
- اشاره 376
- ب. توانگری و ثروت 378
- ج. منصب، سلطنت و قدرت 380
- د. آراستگی به کمالات و اوصاف نیکو 392
- 2. نشانه های متکبّران 393
- 3. علاج تکبّر 395
- اشاره 400
- فضیلت دیدار برادران مؤمن 406
- اشاره 413
- فضیلت شیعیان 420
- صفات شیعیان 429
- اشاره 433
- حقیقت توبه 434
- چگونگی توبه و شرایط آن 435
- آخرین فرصت برای توبه 436
- فضیلت توبه 436
- اشاره 462
- انجامۀ مؤلف 462
- ترقیمۀ نسخه ها 462
- اشاره 464
- بقره 465
- اشاره 465
- فهرست آیات 465
- نسا 466
- آل عمران 466
- مائده 467
- توبه 468
- انعام 468
- اعراف 468
- انفال 468
- هود 469
- رعد 469
- یونس 469
- یوسف 469
- ابراهیم 469
- نحل 470
- حجر 470
- اسرا 470
- انبیا 471
- حج 471
- کهف 471
- مریم 471
- طه 471
- نور 472
- فرقان 472
- مؤمنون 472
- لقمان 473
- احزاب 473
- قصص 473
- روم 473
- غافر 474
- زمر 474
- صافات 474
- زخرف 475
- محمّد 475
- احقاف 475
- شوری 475
- فتح 475
- فصّلت 475
- رحمان 476
- صف 476
- طور 476
- واقعه 476
- حشر 476
- نجم 476
- حدید 476
- حجرات 476
- انسان 477
- قیامت 477
- طلاق 477
- مدّثر 477
- تحریم 477
- مطفّفین 477
- غاشیه 477
- نصر 478
- فجر 478
- قدر 478
- فهرست روایات 479
- فهرست اعلام 483
- فهرست کتب 497
- فهرست اماکن 501
- فهرست منابع و مآخذ 503
مطلوب بودن کثرت دعا و سوال از درگاه الهی
اشاره
و قال علیه السلام: أکْثِرُوا مِنْ أنْ تَدْعُوا اللّهَ فَإنّ اللّهَ؛ یُحِبُّ مِنْ عِبَادِهِ الْمؤمِنِینَ أنْ یَدْعُوهُ وَ قَدْ وَعَدَ اللّهُ عِبَادَهُ الْمؤمِنینِ بالإسْتِجَابَهِ وَ اللّهُ مَصَیِّرٌ دَعَاءَ الْمُؤمِنینَ یَوْمَ القیَامَهِ لَهُمْ عَمَلاً یَزِیدُهُمْ بِهِ فِی الجَنَّهِ.
فَأکْثِروا ذِکْرَ اللّهِ مَا اسْتَطَعْتُمْ فِی کُلِّ سَاعَهٍ مِنْ سَاعَاتِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ؛ فَإِنَّ اللّهَ أمَرَ بِکَثْرَهِ الذِّکْرِ لَهُ وَ اللّهُ ذَاکِرٌ لِمَنْ ذَکَرَهُ مِنَ الْمُؤمِنِینَ.
وَ اعْلَمُوا أنَّ اللّهَ لَم یَذْکُرْهُ أحَدٌ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤمِنِینَ إِلّا ذَکَرَهُ بِخَیْرٍ، فَأَعْطُوا اللّهَ مِنْ أنْفُسِکُمُ الإِجْتِهادَ فِی طَاعَتِهِ؛ فَإنَّ اللّهَ - تَبَارَکَ وَ تَعَالَی - لا یُدْرَکُ شَیْءٌ مِنَ الْخَیْرِ عِنْدَهُ إلَّا بِطَاعَتِهِ وَ اجْتِنَابِ مَحَارِمِهِ الَّتِی حَرَّمَ اللّهُ فِی ظَاهِرِ القُرآنِ وَ بَاطِنِه؛ فَإنَّ اللّهَ - تبارک و تَعالَی - قَالَ فِی کتَابِهِ وَ قَوْلُهُ الْحَقُّ: «وَ ذَرُوا ظاهِرَ اَلْإِثْمِ وَ باطِنَهُ» .
وَ اعْلَمُوا أنَّ مَا أمَرَ اللّهُ بِهِ أنْ تَجْتَنِبُوهُ فَقَدْ حَرَّمَهُ، وَ اتَّبِعُوا آثَارَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ سُنَّتَهُ فَخُذُوا بِهَا، وَ لاَ تَتَّبِعُوا أهْوَاءَکُم وَ آراءَکُم فَتَضِلُّوا؛ فَإنَّ أضَلَّ النّاسِ عِنْدَ اللّهِ مَنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ وَ رَأْیَهُ بِغَیْرِ هُدیً مِنَ اللّهِ.
و فرمود آن حضرت - صلوات اللّه علیه - که: دعا و سؤالِ مطالب از خدای تعالی، بسیار بکنید؛ زیرا که خدای تعالی، دوست می دارد از بندگان مؤمن خود، آن که او را بخوانند. و به تحقیق که وعده فرموده است خدای تعالی، مؤمنان را به استجابت خدا و برآوردن حاجات. و خدای تعالی، می گردانَد در روز قیامت، دعای مؤمنین را عملی صالح که موجب زیادتیِ مراتب ایشان در بهشت شود. پس یاد خدای تعالی، بسیار کنید (1)یا نام او بسیار بر زبان رانید در ضمن دعا و غیر دعا، هر قدر که توانید در هر ساعت (2)از ساعت های شب و روز؛ زیرا (3)که خدای تعالی، امر کرده به آن که او را ذکر بسیار بکنید، (چنانچه فرموده: «اُذْکُرُوا اَللّهَ ذِکْراً کَثِیراً وَ سَبِّحُوهُ بُکْرَهً وَ أَصِیلاً» ؛ (4)یعنی: ذکر خدا، بسیار بکنید و تسبیح او به جای (5)آورید در اوّلِ روز و آخرِ روز) .
بعد از آن فرمود که: خدای تعالی، به خوبی یاد می کند هر کس را از بندگان مؤمنش که
1- 1) . ب و ج: «بکنید» .
2- 2) . الف: «ساعتی» .
3- 3) . ب: - «زیرا» .
4- 4) . سورۀ احزاب، آیۀ 41 و 42. [1]
5- 5) . الف: «جا» .