زیبایی های اخلاق صفحه 192

وصایا می پردازیم.

1-اخلاص

اشاره

باارزش ترین و مفیدترین و نجات بخش ترین عمل مؤمن،عملی است که با هیچ هدفی جز به دست آوردن خشنودی حق انجام نگیرد و مایه ی آن جز رضای خدا چیزی نباشد و مدح و مذمت مردم در انجام یا ترکش اثر نداشته باشد و از هر جهت خالص و بی غل و غش و پاک از همه ی شوائب برای خدا انجام گیرد.

مؤمن باید با به کارگیری معرفت و بصیرتش و با به میدان آوردن اراده و همتش و با مواظبت کامل از رفتار و منشش پیوسته زبان قال و عملش به پیشگاه پروردگارش اعلام کند:

«إِنَّ صَلاٰتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیٰایَ وَ مَمٰاتِی لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِینَ» (1).

بی تردید نمازم و همه ی عباداتم و حیات و مرگم فقط برای خدا،پروردگار جهانیان است.

عبادت کننده باید این حقیقت را به خود تلقین کند که.کدام چرخ در آسمان ها و زمین به اراده ی مردم می چرخد،کدام فعل و انفعالات در عرصه ی هستی به خواست مردم انجام می گیرد،کدام موجود به اراده ی مردم به وجود می آید و می میرد،کدام کلید از کلیدهای بهشت و دوزخ به دست مردم است که من عبادت و کار خیرم را برای خوشایند آنان و جلب نظرشان انجام دهم ؟!

اخلاص ورزیدن در همه ی کارها بویژه عبادت و طاعات از آثار سودمند فراوانی برخوردار است از جمله.رساندن انسان به مقام قرب و سبب پذیرفته