فرهنگ اخلاق صفحه 14

1- 7. اَلْخُلقُ وِعاءُ الدِّینِ». کنز العمّال، ج 3، ص 3، ح 5137

3 - مطلق بودن اصول و ارزش های اخلاقی

اسلام آیین فطرت است. نیازها و خواسته های فطری، به علت برخورداری انسان ها از فطرت واحد، لایتغیّر بوده و در همه زمانها و مکانها و در طول حیات بشر به صورت یکسان، مشترک و به شکل واحد بروز کرده و طبیعتاً پاسخی متناسب با خود و جوشیده از عمق فطرت را می طلبد. برنامه ها و دستورهای آسمانی که توسط پیامبران الهی برای احیای استعدادهای خفته و شکوفا ساختن قابلیت های درونی عرضه می شود، پاسخی است مناسب به تقاضای همین فطرت واحد، و طبیعتاً پرورش حسّ فطری، از شاخص ترین پی آمدهای آنها خواهد بود.

قوانین و برنامه هایی که در پاسخ به نیازهای فطری و متناسب با خواسته های جوشیده از فطرت آدمی ارائه می شود، همچون اصل نیازهای فطری، همواره ثابت بوده و با گذشت زمان، کهنه و بی ارزش نمی شود. و بر همین اساس است که با گذشت قرن ها، از ارزش و اعتبار قوانین آیین اسلام کاسته نشده و هرگز غبار کهنگی بر قامت همیشه استوار آن نخواهد نشست.

این امر در مورد اصول اخلاقی و ارزش های متعالی نیز صادق است. ارزش های اخلاقی ریشه در فطرت انسان دارد و چون فطرت در همه انسان ها مشترک و واحد است، ارزش های والای معنوی و سجایای فاضله و فضیلت های اخلاقی نیز در همه اعصار و در جمیع مکان ها ثابت بوده و از شرافت و ارزش و منزلت واحدی برخوردار می باشد.

به عبارت دیگر؛ نظر به اینکه شعاع خواسته های فطری و نیازهای طبیعی تا بی نهایت امتداد داشته و در هیچ مرتبه ای توقّف و محدودیت نمی پذیرد، و طبیعتاً ارضای کامل آنها جز در سایه پیوند با سرچشمه همه خوبی ها