فرهنگ اخلاق صفحه 371

1- 553. معراج السعاده، ص 240

دوستی مال و ثروت

تردیدی نیست که فراهم نبودن ما یحتاج زندگی، کاستی ها و کمبودهای مادی از عوامل بسیار آزار دهنده ای است که می تواند آسایش، آرامش، سلامتی و حتی امنیّت جوامع انسانی را سلب نموده، زندگی را به سوی تلخ کامی و تیره روزی سوق دهد.

تردیدی نیز وجود ندارد که گشودن گره بسیاری از معضلات و گرفتاری های فردی و اجتماعی در گرو در اختیار داشتن مال و ثروت بوده و بدون آن، مشکلاتِ مادی همچنان لا ینحلّ باقی خواهد ماند، بلکه به تعبیر قرآن کریم قوام زندگی به اموال وابسته است:

« وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ قِیاماً ».(1)

«اموال خود را که خداوند وسیله قوام زندگی شما قرار داده، به دست سفیهان نسپارید.».

هیچ کس نیز منکر لزوم تلاش و فعالیت برای به دست آوردن مال و ثروت جهت تأمین معاش، برآوردن خواسته های طبیعی و رفع نیازهای مادی آدمی نبوده است.

مکتب های آسمانی و روش عملی اولیای خدا و بندگان صالح نیز سرمشق روشنی برای همه انسان هاست تا به دست آوردنِ مال و ثروت در حدّ نیاز را با کسب و کار و تجارت و زراعت و... غنیمت شمرده، از آن برای تأمین زندگی شرافتمندانه به نیکوترین شکل بهره مند گردند.

حتّی بسیاری از احکام آیین حیات بخش اسلام نیز در ارتباط با موضوع مال