فرهنگ اخلاق صفحه 391

1- 594. غرر الحکم، ج 1، ص 150، ف 5، ح 41

2- 595. همان، ج 2، ص 680، ف 77، ح 1095

3- 596. همان، ص 498، ف 55، ح 13 و 15

است که اسارتش از او جدایی پذیر نیست».

آری، کسی که با نادیده گرفتن استعدادها و مواهب بزرگ خدادادی که برای پیمودن مدارج عالیه معنوی و نیل به مقامات بلند انسانی در وجودش نهاده شده، و ارضای بی قید و شرط غرایز و اجابت بی منطق و نامعقول خواهش های نفسانی - که مستلزم ارتکاب انواع گناهان و گرایش به هر عمل ضد اخلاق انسانی و تن دادن به هر پلیدی و رذالت است - خود را از ورود به عالم انسانیت و نورانیت و دستیابی به مکارم اخلاق و تعالی روان محروم ساخته، گرچه به ظاهر آزاد و در زمره آدمیان است اما باطناً و حقیقتاً در ردیف بهائم و در زمره بندگان بلکه خوارتر از آنان است.

خداوندا ! تنها تو را می خوانیم و به لطف و عنایت دوستان برگزیده ات دل بسته ایم. برای فائق آمدن در این جهاد مقدّس، نصرت خود را بر ما ارزانی دار، و ما را بر شهوت های نفسانی و هواهای ظلمانی چیره گردان، که توئی راه گشا، وَ أَنْتَ الْمُسْتَعان.