فرهنگ اخلاق صفحه 406

صفحه 406

1- 612. البته ممکن است منظور از «دعاء الغریق» دعای معروفی باشد که امام صادق علیه السلام آن را به عبد اللَّه بن سنان تعلیم فرمودند تا شیعیان در عصر غیبت حضرت بقیّه اللَّه - أرواحنا فداه - آن را بخوانند. به کمال الدین مرحوم صدوق، ج 2، ص 352 مراجعه شود.

2- 613. کافی، ج 2، ص 224، ح 14

3- 614. البته ریای معروف نزد فقها همان ریای در عبادات است.

زمانی با نقل احادیث ناب، و ابزار برائت از دشمنان، دم از دوستی اهل بیت علیهم السلام زده، خود را از مدافعین ولایت نشان می دهد.

گاهی با به خود بستن ملکات پسندیده و ادعای خصال کریمه خود را در صف اهل توکّل و صبر و رضا جا می زند و یا با مذمّت صفات ناپسند، خویشتن را مبرّا از آنها وانمود می نماید.

زمانی در عبادات و انجام فرایض و نوافل و غیره ریا می کند. و هنگامی هم با ریا در وصف و کیفیت آنها در این مقام برآمده، با طول دادن رکوع و سجود و شرکت در جماعت و غیره مردم را فریب می دهد.

زمانی با موی ژولیده و بدن لاغر و رنگ زرد و لباس خشن و گردن کج مردم را فریب می دهد.

و گاهی با حرکت زبان به ذکر و موعظه و پند خود را در صف اهل زهد جا می زند.

زمانی با مجالست با علما و زیارت عبّاد، خود را از آنان نشان می دهد. و بالاخره گاهی با سکونت در خانه فقیرانه و پوشیدن لباس کذایی و امثال آن در مقام ریا کاری بر می آید.

اهل دنیا نیز به نوبه خود در پنهان داشتن واقعیات زندگی از انظار مردم و تظاهر و ریاکاری، گوی سبقت را از سایرین ربوده، زندگیشان سراسر پوشیده از فریب، دروغ، خدعه و ریاکاری است و این امور را نه تنها عیب نمی دانند بلکه آنها را لازمه حفظ آبرو و شخصیّت، و از نشانه های زندگی شرافتمندانه به حساب می آورند!(1)

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه