فرهنگ اخلاق صفحه 444

1- 659. وسائل الشیعه، ج 16، ص 45، باب 76 از جهاد نفس ح 5 ؛ بحار الأنوار، ج 73، ص 354، ح 60 ؛ در مبحث «حبّ دنیا» حدیث دیگری از حضرت عیسی علیه السلام نقل شد که فرموده اند: «وَ کَثْرَهُ الذُّنُوبِ مِنْ حُبِ ّ الدُّنْیا وَ حُبُّ الدُّنْیا رَأْسُ کُلِ ّ خَطِیئَهٍ.».

2- 660. کافی، ج 2، ص 208، باب گناهان، ح 13 ؛ و نظیر آن ح 20

یافته، بر قلبش چیره می گردد و از آن پس هرگز رستگار نگردد.».

آن حضرت خود نقل می کنند که پدر بزرگوارشان همواره می فرمودند:

«ما مِنْ شَیْ ءٍ أَفْسَدَ لِلْقَلْبِ مِنْ خَطِیئَهٍ، إِنَّ الْقَلْبَ لَیُوَاقِعُ الْخَطِیئَهَ فَما تَزَالُ بِهِ حَتَّی تَغْلِبَ عَلَیْهِ فَیُصَیِّرَ أَعْلاهُ أَسْفَلَهُ.».(1)

«هیچ چیز مانند گناه، قلب و دل را فاسد نمی سازد. به راستی قلب (گاهی) مرتکب گناه می شود، پس آن گناه پیوسته گریبان گیر قلب است تا آنکه بر آن چیره گشته، زیر و رویش می سازد!».

و در این حالت است که حق را باطل و باطل را حقّ پنداشته، سخن حق و موعظه در آن تأثیر نمی گذارد و برای همیشه باب نجات و سعادت بر او بسته خواهد شد!

بنا بر این، به نیکی می توان دریافت که گناه و معصیت - همچنان که قرآن (2) و روایات نیز بدان اشاره کرده اند - نوعی بیماری و دردی کشنده است که برای در امان ماندن از عواقب شوم و پی آمدهای ناگوار آن باید با شناخت عواملی که انسان را در پرهیز از آن یاری می رساند، کمر همّت را برای مبارزه ای دائمی و مقابله و معالجه ای جدّی محکم ساخته، آنی از خطرات هولناک آن غفلت نورزیم.

امیر مؤمنان علیه السلام فرموده اند:

«لا وَجَعَ أَوْجَعُ لِلْقُلُوبِ مِنَ الذُّنُوبِ...».(3)

«هیچ دردی برای دل ها دردناک تر از گناهان نیست.».