پی ببرد. و در نتیجه بصیرت خویش را در بینش حالاتی که باید خود را از آنها برهاند از دست می‌دهد، زیرا او گناهان خود را ناچیز تلقی می‌کند و نسبت به آنها در بی‌تفاوتی به سر می‌برد.
عمل صالح و پاکیزه عبارت از عملی است که انسان در انجام آنها به یاد توفیق الهی باشد و این احساس در او به وجود آید که پیشرفت او در آن عمل از برکات توفیق خداوند متعال است، و نباید به خود مغرور گشته و از رهگذر آن دچار خودپسندی گردد و بر خدا منت گذارد.
باری رهنمودها و سیرت‌های الگو ساز تربیتی و اخلاقی امام رضا (علیه‌السلام) آن چنان غنی و پربار و فراوان است که بررسی هر یک از آنها به فرصت دور و درازی نیاز دارد، و با این مجال کوتاهی که در اختیار داریم استقصاء همه‌ی آنها و بررسی و تحقیق علمی راجع به تک تک آنها نه تنها در این مجال نمی‌گنجد؛ بلکه بر اطلاعات و معارفی عمیق مبتنی است که بضاعت مزجاة این بنده بدانها سخت نارسا است؛ لذا به پاره‌ای ارشادات اخلاقی و تربیتی آن امام بزرگوار اشاره کرده و با مرور بر آنها مستفیض شدیم.
ادب و نزاکت و ظرافت
در شرح حال و سیرت آن حضرت نوشته‌اند که هرگز با سخن خویش بر کسی جفا نکرد و بر وی ستم نراند.
و تا سخن کسی به پایان نمی‌رسید سخن نمی‌گفت و گفتار او را قطع نمی‌کرد.