کتابخانه بالقرآن

الخصال جلد1 صفحه 229

مقدمه محقق در باره شیخ صدوق و کتاب خصال] 1
کتاب خصال 1
مؤلف خصال 3
شخصیت صدوق 4
مشائخ صدوق 8
شاگردان و راویان صدوق 13
آثار صدوق 14
آراء صدوق 17
خاندان بابویه قمی 20
[مقدمه مؤلف] 24
[باب منشهای یگانه] 25
اشاره 25
(1) باب خصال یگانه 25
[ (3) ستم سوار به پیاده] 26
(2) رها دادن منش موجودی را به منش موعودی 26
(4) منشی از دین دوستی 26
(7) منشی نجات بخش 27
(8) منشی که بهترین کارهای دین است 27
(6) منشی به منشی 27
(5) منشی به پنج منش 27
[ (9) منش بردباری با دانش] 28
(12) نیکبختی حقیقتی است و بدبختی حقیقتی 28
(14) منشی که بهترین جهاد است 28
(10) منشی که در آن بزرگواری دنیا و آخرت است 28
(13) مردم به منشی ثواب داده می شوند یا به عقاب می رسند 28
(11) داناترین مردم کسی است که منشی را با منشی جمع کند 28
(16) بزرگواری گرونده به خدا در منشی ست و ارجمندش در منشی 29
(15) دشوارترین چیزها منشی است که نمی شود از آن خودداری کرد مگر به رها دادن منشی 29
(18) منشی از دادگری 30
(20) کمترین حق مؤمن بر برادر خود منشی است 30
(22) خدا بندگان خود را به منشی آزمایش کرده که از همه آزمایشها دشوارتر است 30
(19) منشی که دارنده آن به داوری آن خشنود است 30
(17) منشی که کلید هر بدیست 30
(21) نزدیکی به خدای بزرگ به منشی 30
(23) منشی نتیجه نیکوکاریست 30
(25) منشی که سنگینی را از انسان دور می کند 31
(27) برای دارنده منشی ضمانت شده که تهی دست نگردد 31
(28) منشی از جوانمردی خانواده پیامبر است 31
(29) منشی از جوانمردیست 31
(26) نیکیی که سرآمد همه نیکی هاست و حق ناشناسیی که سر آمد همه حق ناشناسی هاست 31
(24) منشی که اعتقاد بنده را به خدا پایدار می سازد و منشی که ایمان را از دل وی دور می کند 31
(34) منشی از فروتنی است 32
(31) خدا منشی را می پسندد و منشی را دشمن دارد 32
(35) منشی که به کفر کشانیده می شود و منشی که نزدیک است بر قضای خدا و قدر وی چیره گردد 32
(33) کسی که برای منشی خشمناک نگردد سپاس منش دیگری را نیز نکند 32
(30) منشی برای مرد بزرگوار بد است 32
(32) کسی که منشی را داشته باشد سپاس نعمت نکند 32
(37) کشته شدن در راه خدا کفاره هر گناهی است مگر منشی که جز یکی از سه امر کفاره یی ندارد 33
(39) هر که خواسته باشد نیکی سرایش افزون گردد هنگام خوراک خود منشی را انجام دهد 33
(38) خداوند بزرگ برای محمد (ص) و پیروانش ارمغانی فرستاده که به جز پیروان او داده نشده است 33
(36) منشی که توده های مردم گذشته را نابود کرده است 33
(40) هر گاه خدا بنده یی را دوست داشته باشد مورد نظر گردد و چون بدو نظر داشته باشد به یکی از سه چیز به او ارمغان دهد 34
(44) نابکارترین مردمان کسانی هستند که برای منشی که در آنان است بزرگ داشت می شوند 34
(43) منشی که مانند ضد خود است 34
(42) برای منشی مرگ پسندیده نیست 34
(41) روز رستخیز عروسی پرهیزگاران است 34
(48) مرد مسلمان تا خاموش است برای وی نیکی نوشته می شود 35
(47) هر که در جهان آرزوی خود را دراز گرداند کردارش تباه گردد 35
(45) منشی در جهان زهد است و منشی سپاس هر بهره مندیست 35
(49) منشی است که هر کس آن را داشته باشد یا به جای آورد خداوند بزرگ او را از بیم روز رستخیز آسایش دهد 35
(46) در جهان چیزی شایسته تر از زبان به زندان نیست 35
(53) آنکه از خواسته جهان بیش از روزی به دست آورد 36
(51) پرهیزگارترین مردمان و پرستنده ترین مردمان و رنج کش ترین مردمان 36
(50) منشی که سرمایه خردمندیست 36
(54) منشی در خور وصیت 36
(52) پشیمانی از گناه توبه است 36
(55) منشی انگیزه راندن شود و منشی سبب سازش 37
(56) منشی بر جهانیان سنگین است و منشی بر ایشان سبک 37
(57) خانواده یی بزرگواری ندارد مگر به منشی و کرمی نیست مگر با منشی 37
(58) منشی چهار سود دارد 37
(64) از نمونه های پیامبران جز کلمه یی نمانده است 38
(62) کسی که پیش از درود آغاز به گفتار کند ویرا پاسخ مدهید 38
(63) منشی است که هر کس به جای آورد یا برای او به جای آورده شود، از دین محمد بیرون رفته باشد 38
(61) انگشتی که انگشترین آهن در آن است پاک نیست 38
(59) خدا چون بنده یی را دوست داشته باشد به گرفتاری بزرگیش دچار سازد 38
(60) منشی که درد بواسیر پدید آورد 38
(65) هر گاه خدا به بنده خود نیکی خواهد او را به زودی در جهان کیفر دهد و اگر بدی خواسته باشد کیفرش را پس افکند 39
(68) منشی سپاس هر نعمتی است 39
(67) پیامبر و علی از درختی آفریده شده اند 39
(69) دین همان مهرورزیست 39
(66) بر دشمنان نعمتها شکیبا باش 39
(72) منشی که کار پیشوایان خدا را زنده می گرداند 40
(74) نه دهم از دین در منشی ست 40
(71) منشی که دلها را زنده کند 40
(73) خدا چیزی نیافریده که دیده را بهتر روشن کند از منشی 40
(70) هر گاه مؤمنی با مؤمن دست به یک دیگر دهند بی گناه از هم جدا گردند 40
(79) منشی که سبب نفاق و تهی دستی گردد 41
(76) منشی ست که درازای آن اشتران سرخ موی پسندیده نیست 41
(75) آنکه به قضای خدا خشنود باشد یا دلتنگ 41
(78) منشی از گناه ها که آمرزیده نگردد 41
(80) نخستین پیشکشی که به مؤمن داده می شود 41
(77) منشی که روزی را افزون می کند 41
(84) منشی که سبب آمرزش خدا گردد 42
(82) سر همه گناه ها منشی ست 42
(83) چه زشت است که بی آبرویی به بهشت در آید 42
(81) بنده یی که نیکی نکرده در قیامت برای منشی آمرزیده گردد 42
(85) منشی که نیکی سرای را افزون گرداند 42
(88) هیچ چیز چون منشی ایمان را تباه نمی کند 43
(90) مقام مؤمن از کعبه بزرگتر است 43
(86) در کسی که تندرستی او بر بیماری آشکار باشد 43
(89) نیکبخت کسی که جانشین خود را بیند 43
(87) منشی که مؤمن از آن روی گردانست 43
(95) سرشناسان بهشت گروهی اند 44
(93) خوشا به بنده ساده نما 44
(96) پیامبر اکرم اجزاء دست نماز را یک بار یک بار می ساخت 44
(92) ارمغان کینه را می زداید 44
(94) منشی که آدمی را در قیامت تهی دست دارد 44
(91) بسنده ست مؤمن را که بیند دشمنش در معصیت خدا گرفتار است 44
(101) منشی نیمه یی از دین است 45
(98) پیامبر برای منشی دعای خود را ترک کرد 45
(99) بهترین پرستش منشی ست و نیکوترین دین منشی 45
(103) پیامبر و علی از نوری آفریده شده اند 45
(102) نیکوترین چیزی که به مسلمان داده شده منشی ست 45
(100) چیزی که آن بسیار و عمل کننده اش اندک است 45
(97) نیکوترین نیکها منشی ست 45
(105) آدمی به- منشی به بهشت درآید 46
(107) پیامبر نماز خود را به سلامی پایان می داد 46
(104) سازش بنده در سازش عضوی از تن او است 46
(106) هر که از دو منش خشنود گردد به منشی کار بندد 46
(108) شناسایش خداوند یگانه به دو منش است 47
[باب منشهای دوگانه] 47
(109) پیامبر گفت: دو کار نیک است که نمی خواهم کسی در آنها با من شرکت کند 48
(110) دو دور افتاده را پذیرایی کنید 48
(111) دست نماز را چیزی تباه نمی کند مگر آنکه از پیش یا پس انسان مکلف بیرون آید 48
(116) کفر را دو بال است 49
(112) دو نعمت بر مردم پوشیده شده 49
(114) خاموشی و پیاده روی به خانه خدا از همه عبادات برتر است 49
(113) دو منش است که برای بسیاری فتنه انگیزد 49
(115) دو تن امر به معروف می شوند 49
(119) احترام خدای را در باره دو ناتوان نگاهدارید 50
(117) خداوند بزرگ مردم زمین را دو بخش کرده 50
(121) دو مرد بوی بهشت را نمی شنوند 50
(118) از پیروان پیامبر دو دسته اند که هر گاه درست گردند مردم درست می شوند و هر گاه تباه گردند مردم نیز تباه گردند 50
(120) پاداش کسی که دو دختر یا دو خواهر یا دو عمه یا دو خاله را نگاهداری کند 50
(124) مردمان دو دسته اند دانا و دانش آموز 51
(122) آنچه در باره دو زبان آمده است 51
(125) دو منش است یکی گناه ها را به فراموشی می سپارد و دیگری دلها را سخت می کند 51
(123) مردم دو گروه اند، گروهی آسوده می کنند و گروهی آسوده می شوند 51
(127) سرگرمی به دو کار بزرگ 52
(126) دو منش رهایی از خوره است 52
(128) همه جهان دو کلمه است و دو درم 52
(132) دانش دو دانش است 53
(129) مرد فقیه نشود تا دو منش نداشته باشد 53
(130) در زندگی نیکی تنها برای دو تن است 53
(131) در جهان خیری نیست مگر برای یکی از دو مرد 53
(135) بیشتر بندگی ابو ذر دو منش بود 54
(133) دو منش شگفت انگیز 54
(134) امر به نیکی و باز داری از بدی دو آفریده شده از خلق خداوند بزرگ است 54
(138) دست باز دو معنی دارد 55
(139) دینار و درهم کشنده اند 55
(137) دو دشمن که برای خدای خود جنگیدند 55
(136) زنی که دو شوی داشته و هر دو در بهشت اند از کدام یک خواهد بود؟ 55
(140) زر و سیم دو سنگ مسخ شده اند 56
(141) پناه بردن به خدا از دو منش 56
(142) در شیعه دو منش است 56
(143) روزه دار را دو شادیست 56
(147) در کالای نیک دو آفرین است و در کالای بد دو نفرین 57
(145) دو چیز در صبح و عصر خیر می دهند 57
(144) آنچه در دو سوداگر راستگوی و نیکوکار یا دروغگوی و خیانت کار رسیده است 57
(146) دو خرید و فروش ناشایست است 57
(150) هر که دو منش دارد انسان نیکی ست و اگر نه از نیکی دور است 58
(148) به بنده یی که خدای را در کارها در نظر دارد دو منش داده شده 58
(151) دو چیز است که هر کدام زودتر حاصل آید مطلقه مسترابه از عده بیرون رود 58
(149) هر که دو منش داشته باشد او مؤمن است 58
(154) دو سنت است 59
(153) تقرب به خدا با دو منش است 59
(152) دو منش است که تهی دستی را از میان می برد و زندگی را دراز می کند و اگر به جای آوردند هفتاد گونه مرگ بد را دور می سازد 59
(156) برادران دو گونه اند 59
(155) نیکی نزد دارنده دو منش شایستگی دارد 59
(158) دو فرمانده اند که در واقع فرمانده نیستند 60
(159) دو چیز است که برخی از مسلمانان نماز خود را بدان تباه می سازند 60
(157) مردمان دو گروه اند 60
(160) هیچ گامی نزد خدا از دو گام پسندیده تر نیست، و هیچ آشامیدنی نزد خدا از دو آشامیدن نیکوتر نیست، و هیچ قطره یی نزد خدا از دو قطره بهتر نباشد 61
(161) دو منش که شیطان برای نوح یاد آور شد 61
(162) ترسناک ترین چیزی که از آن بر مردمان ترسیده می شود دو منش است 62
(163) از دو منش باز داشته شده 63
(165) گروش گفتار با کردار است 63
(164) دو گونه آب نوح را فرمان برداری نکردند 63
(167) دو منش از درستی ایمان است 64
(169) دو منش نشانه درشتی ست 64
(168) جوانمردی دو گونه است 64
(166) دو گرسنه یی که سیر نگردند 64
(173) شرم بر دو گونه است 65
(171) هزینه واجب بر عیال میان دو مکروه است 65
(170) دو منش فزاینده روزیست 65
(172) دو منش به جای دو منشی ست 65
(174) پدر و مادر نیز عاق فرزند می شوند 65
(175) گفتار پیامبر من فرزند دو ذبیح هستم 66
(176) دو چیز برپایند و دو چیز روانند و دو چیز گوناگون اند و دو چیز با یک دیگر دشمنان اند 68
(177) پاداش کسی که دو حج گزارده است 69
(181) پیامبر را دو انگشترین بود 69
(180) دو منش است که دارنده آن در آسمان گرامی خدایست و در زمین گرامی مردمان 69
(179) دو کشتار و دو پیکار است 69
(178) سخن درست در دو حال 69
(183) از آشکار شدن دو نشانه قیامت پدید آید 70
(185) دو منش پستی آور 70
(184) صدقه دادن به دودمان هاشم روا نباشد جز در دو جا 70
(182) پیشکش روزه دار دو چیز است 70
(190) دو گونه خلال رگ خوره را به جنبش در آورد 71
(189) خواهشگری پیامبر دو کس را فرا نگیرد 71
(187) شستشوی دندان با سعد دو منش دارد 71
(188) خوردن اشنان دو منش بار می آورد 71
(191) دو جهان چون دو کفه ترازوست 72
(192) خدای دو دریا را به یک دیگر آمیخت 73
(193) پیامبر دو چیز در پیروان خود نهاد 73
(194) در قیامت از ثقلین پرسیده می شود 74
(196) شب و روز دو بار گیرند 75
[ (195) برای حسن و حسین دو چشم آویز بود] 75
(197) دو مردند که خدای بهر یک دو پر داده تا با فرشتگان در بهشت پرواز کنند 75
(198) دو چیز مردم را نابود کند 76
(199) گفتار علی در باره دو مرد 76
(200) آزمند از دو منش نومید است و با دو منش هم آغوش 76
(201) دو نمازی که پیامبر آن را ترک نکرد 77
(202) دو گروه اند که بهره یی از اسلام ندارند 77
(205) دو منشی که دو منش بار آورد 78
(203) کینه توز با مردان خود را به یکی از دو منش گرفتار سازد 78
(204) آدمی پیر گردد اما دو چیز از او جوان ماند 78
(208) دو منش در مسلمانی فراهم نشود 79
(206) آدمی دو منش را ناخوش دارد 79
(207) پیامبر دو خاموشی داشت 79
(211) پیامبر برای دو مهر عقیل را دوست می داشت 80
(210) رشک شایسته نیست جز در دو چیز 80
(209) در دل بنده دو منش سازش ندارد 80
(212) پیامبر بدو کار شاد شد 80
(214) بیداری پس از نماز خفتن سزاوار نیست جز برای دو مرد 81
(213) پیامبر به حسن و حسین هر یک دو منش بخشید 81
(215) بیشتر مردم بدو چیز به دوزخ می روند و به دو چیز به بهشت 81
(216) خدا دو بیم و دو آرامش را برای بنده خود فراهم نکند 81
(217) اصلاح اول این امت بدو منش است و تباهی پایان آنان نیز با دو منش است 82
(219) خدای از مؤمن سه چیز را حساب نمی کشد 83
(218) خدای سه کس را بی حساب به بهشت برد و سه کس را بی حساب به دوزخ 83
[باب منشهای سه گانه] 83
اشاره 83
(220) هر کس سه منش یا یکی از سه منش را داشته باشد در سایه عرش خداست 84
(221) سه تن در قیامت به خدا نزدیک تراند 84
(222) سه چیز نشانه بر آمدن دعاست 84
(224) سه منش در گرونده نیست 85
(223) مؤمن مؤمن نباشد تا سه منش در او پیدا شود 85
(225) پیامبر اکرم از خدا سه چیز خواست دو چیز بدو داد و یکی را نداد 85
(227) هر که سه منش داشته باشد خدای بدو حور العین دهد 87
(226) سه چیز پایه را بلند گرداند و سه چیز گناه ها را پوشاند و سه چیز نابودکننده است و سه چیز رهایی دهنده است 87
(231) سه کس در خور آمرزش اند 88
(229) سه کس حق خود را از سه کس نستانند 88
(230) بنده میان سه منش است 88
(228) سه کس اند اگر ایشان را: باز نداری ترا ستم کنند 88
(234) چیزی به سه چیز است 89
(235) سه چیز نشانه پیریست 89
(233) سه جای دروغ نیکوست و در سه جای راست نارواست، همدمی سه کس دل را می میراند 89
(236) سه منش ویژه پیامبران و فرزندان ایشان و پیروان اینان است 89
(232) خدا سه کس را دشمن دارد 89
(239) سه منش است که پیامبر و فروتر از او از آن تهی نیست 90
(238) پیشکش سه گونه است 90
(237) خدا سه منش را دشمن دارد 90
(241) وام بر سه گونه است 91
(240) ریشه های کفر سه چیز است 91
(242) دستور خواستن برای در آمدن سه بار است 91
(245) سه منش است که یکی نماینده توانگریست و دیگری نماینده زیبایی سه دیگر خوارکننده دشمنانست 92
(244) بهترین مردمان سه کس اند 92
(243) به سه کس سلام پسندیده نیست 92
(247) سه چیز دیده را روشن می کند 92
(246) سه چیز روش پیامبران مرسل است 92
(252) از سه کس تکلیف برداشته شده 93
(249) پاشیدن در سه چیز است 93
(250) پیامبر سه کس را نفرین کرده است 93
(248) منشهای نیکو سه است 93
(251) در بهشت پایه یی ست که بدان نرسد مگر سه کس 93
(253) سه تن که به لات و عزی سوگند یاد کردند که پیامبر را بکشند و علی آنان را برانداخت 95
(254) در نیکی به برادران و کوشش در انجام نیاز ایشان سه منش است 96
(256) برابر شدن با آفتاب سه بدی دارد 97
(255) ریستن در سه جا نهی شده 97
(258) هر دیده یی در قیامت گریانست جز سه دیده 97
(257) اسرافگر سه نشانه دارد 97
(259) همه نیکیها در سه منش است 98
(261) حق مسافر بیمار بر یارانش آنست که سه روز با او بمانند 98
(262) در پا افزار سیاه سه منش بد است و در زرد سه منش نیک 98
(260) سه تن که بر چهارپایی سوار شوند 98
(263) سه منش را از کلاغ بیاموزید 99
(266) کسانی که هر چه یاد کنند فراموش کردند سه گروه اند 99
(265) شومی در سه چیز است 99
(267) سه کس در پناه خدایند تا از باز خواست مردمان آسایش یابد 99
(264) سه چیز با سه چیز پاید 99
(269) از کنکاش سه کس خود داری شده 100
(270) خرد سه پاره است 100
(268) آنکه سه چیز بدو داده شده از سه چیز دور نمانده 100
(272) خرد مرد از سه چیز دانسته می شود 101
(273) شیعه سه گروه اند 101
(271) آدم از سه منش یکی را برگزید 101
(274) شیعه به سه چیز آزمایش گردد 101
(275) هر که سه منش داشته باشد ایمانش کامل است 102
(276) سه کس اند که در قیامت خدا بدیشان سخن نگوید و به اینان ننگرد و ایشان را پاک نگرداند و ایشان را شکنجه دردناک است 103
(280) گرونده به خدا سه جای دارد: بندگاه، پناهگاه، جایگاه و کافر نیز سه جای دارد 104
(278) سه کس یاوران ستمکاراند 104
(279) سخن چین کشنده سه تن است 104
(277) بیمناک ترین جا برای مردم سه جاست 104
(282) سه کس در قیامت شکنجه شوند 105
(281) روزهای خدا سه است 105
(283) سه منش تکبر را دور کند 105
(284) هر که سه منش در او باشد می تواند امر به معروف و نهی از منکر کند 105
(285) سه تیره پاک گوهر نباشند 106
(287) کسی دودمان پیامبر را دوست ندارد برای یکی از سه سبب است 106
(288) دوست ترین کارها پیش خدا سه چیز است 106
(286) بسنده است برای عیب مرد که سه منش در او باشد 106
(291) خدا به سه نعمت بر بندگان منت نهاده 107
(290) سه چیز کمر شکن است 107
(289) دوزخ در قیامت با سه کس سخن گوید 107
(292) شب زنده داری تنها برای سه چیز است 108
(294) همه راه و روش دین در سه چیز است 108
(293) هر گاه سه چیز در فرزند آدم نبود چیزی سرش را خم نمی کرد 108
(295) آشوب جهان سه چیز است 108
(296) مسلمان سه دوست دارد 109
(298) مردان سه گونه اند 110
(297) خدای به پیامبر برای علی سه کلمه وحی کرد 110
(299) کسی شایسته پیشوایی ست که در آن سه منش باشد 111
(300) کسی که سه بار حج گزارده باشد 112
(301) پاداش آنکه سه مؤمن را حج رساند 112
(305) برای پیروان اسلام امید رهایی ست مگر سه تن 113
(303) ستمکاری سه گونه است 113
(304) زناشویی از سه راه حلال می گردد 113
(302) در جامه یوسف سه نشانه بود 113
(306) دشوارترین زمانهای فرزند آدم سه ساعت است 114
(308) مرد کوچ نکند جز برای سه کار 114
(307) فرزند آدم هرگز کاری نکرده که پیش خدا از سه کار بزرگتر باشد 114
(310) نشانه های سه گانه 115
(309) جامه خواب سه گونه است 115
(311) خدا در سه حال به جای بنده کارهای وی را پایان می رساند 116
(313) سه منش است که کسی در آنها بهانه یی ندارد 117
(312) مردم سه گروه اند 117
(314) سه منش است که دارنده آن نمیرد تا بدانها گرفتار گردد 118
(315) مسلمان به سه چیز کامل گردد 118
(316) سفارشهای سه گانه یی که پیامبر به علی کرده 119
(318) آنکه عطسه زند سه بار به وی «یرحمکم اللَّه» گویند 120
(317) سه کس را دعا به لفظ جمع بکار برند 120
(321) خیار حیوان تا سه روز است 121
(319) خدا سه منش را در منافق و فاسق فراهم نکند 121
(322) در سه چیز نیاز به اجازه خدا نیست 121
(320) سه تن مهمان خدایند و در پناه او 121
(325) سه تن نفرین شده اند 122
(324) هر گاه سه دسته نبودند خدا جهانیان را به سختی شکنجه می رسانید 122
(323) خدا مؤمنی را به چیزی سخت تر از سه منش گرفتار نکرده 122
(326) هر گاه فرزانگان و هوشمندان به یک دیگر نامه می نگاشتند سه چیز در آن بود که چارمی نداشت 123
(328) آنکه بناگزیری زیان بیند سه عوض دارد 123
(327) سه منش از خوی مؤمن نیست 123
(330) سه منش در شیعه نیست 124
(329) خدای را بهشتی ست که در نیاید بدان جز سه گروه 124
(331) سه منش سخت ترین کردار بر بندگان است 124
(332) شیطان به نوح گفت مرا در سه جا به یاد آور 125
(333) شیطان گوید: هر چه فرزند آدم مرا وامانده گرداند باز در یکی از سه چیز وامانده نخواهد کرد 125
(337) سه منش پسندیده است 126
(334) سه چیز است که مردم تاب آن را ندارند 126
(336) سه دست است که در نیکی به کار می رود 126
(335) نیکی شایستگی نیابد جز به سه چیز 126
(339) پرسش سزاوار نیست جز در سه جا 127
(338) بخشایشگران سه تن اند 127
(342) به پیروان پیامبر اسلام کمتر از سه چیز داده نشده 128
(340) خدا بر فرزند آدم به سه منش منت نهاده است 128
(341) بنده مشرک نگردد تا یکی از سه کار را نکند 128
(345) فرشتگان در سرایی که یکی از سه چیز در آن باشد در نیایند 129
(346) سه تن در امر به معروف و نهی از منکر شریک هستند 129
(344) در این پیروان سه چیز نیست 129
(347) خدا به مؤمن سه منش داده است 129
(343) گرفتاری تاب فرسا سه است 129
(348) از سه تن بر دین باید ترسناک بود 130
(350) هرگز زمین به خدا ننالیده مانند ناله کردن آن از سه چیز 131
(349) پرسش مرد دیرنشین از سه منش 131
(354) خوانندگان قرآن سه گروه اند 132
(352) سه تن در قیامت در سایه عرش خدایند 132
(351) خدا از سه تن نگهبانی نکند 132
(353) سه چیز به خدا گله کنند 132
(355) سه چیز است که دانسته نشده که گناه کدامین بزرگ تر است 133
(356) بار بستن نشاید مگر برای سه مسجد 133
(357) در ترب سه سود است 134
(359) پیامبر ضامن سه سرای در بهشت است 134
(360) امیر المؤمنین علی (ع) به نبرد سه دسته مأمور شد 134
(358) سه چیز زیان ندارد 134
(362) خدای را سه آبروست 135
(361) هر که سه چیز ندارد از خدا و فرستاده اش بیگانه است 135
(364) کردار حج بر سه گونه است 136
(365) از سه منش نهی شده 136
363) نهاد ایمان سه منش است 136
(368) مهمانی تا سه روز است 137
(367) آنکه حج گزارد هر گاه سه منش نداشته باشد حجش پسند نیفتد 137
(366) پوشش سیاه مکروه است مگر در سه چیز 137
(371) پس از مرگ پی شخص نمی رود جز سه چیز 138
(369) سه چیز که دل مسلمان در آنها کینه توزی روا نمی دارد 138
(370) پیامبر گفته: سوگند می خورم که سه چیز حق است 138
(373) پدران اولین سه تن بودند 139
(374) به مؤمن سه منش داده شده 139
(372) خدا سه گروه را در بهشت اسکان نمی دهد 139
(377) دزدان سه تن اند 140
(376) کارها سه گونه است 140
(375) شایسته ترین مردمی که سه چیز آرزو می کنند 140
(379) پریان سه گروه اند، انسان نیز چنانست 141
(381) سه نخوردنی فربه کند و سه خوردنی لاغر 141
(380) پس سه تن نماز گزاردن روا نیست 141
(378) فرشتگان سه گروه اند 141
(384) سه تن نزد خدا میانجی گری کنند و پذیرفته شود 142
(383) سه چیز با سه چیز همراه است 142
(382) همه داوریهای مسلمانان بر سه وجه روان گردد 142
(386) در به سه منش است 143
(385) نخستین کسانی که قرعه برایشان افکنده شد سه تن اند 143
(392) آنکه غیر حلال دست آورد سه چیز بر آن چیز چیره گردد 144
(390) دمیدن در سه چیز بد است 144
(387) در پیاز سه خاصیت است 144
(391) دارنده سه منش در دوزخ است 144
(389) سه چیز نشانه بینایی در دین است 144
(388) افسون رخنه یی ندارد جز در سه چیز 144
(393) آسایش مؤمن در سه چیز است 145
(394) خوشی مرد در سه چیز است 145
(395) دعای سه تن برآورده نگردد 145
(397) سرگرمی مرد خدا در سه چیز است 146
(398) آنکه سه چیز دارد گویا همه جهان را بدو داده اند 146
(396) روزه سالانه از هر ماهی سه روز است 146
(400) پسندیده ترین کارها نزد خدا سه چیز است 147
(401) بیمناک ترین چیزها بر پیروان سه چیز است 147
(399) پیامبر سه کلنگ در خندق زد و سه تکبیر گفت 147
(402) آنکه به خدا و آخرت ایمان دارد سه کار مکند 148
(403) از سه چیز بر این پیروان بیمناک باید بود 148
(405) امام صادق هرگز از یکی از سه چیز فارغ نبود 149
(404) سه چیز از جهان پسندیده پیامبر بود 149
(406) زیارت کننده امام رضا در سه جا از آن سود می برد 150
(407) کردارها سه گونه است 150
(408) امام محمد باقر فرزند خود امام صادق را به سه چیز دستور داد و از سه چیز نهی کرد 151
(409) قائم سه حکم کند که هیچ کس نکرده است 152
(410) پیامبر به سلمان فارسی گفته: در بیماری سه منش است 152
(411) عمر از سه منش به خدا بازگشت 153
(412) سخن ابی بکر بر چیزی از جهان اندوه نمی خورم جز بر سه کار خود که کاش آنها را به جای نمی آوردم و بر سه کار که نکردم کاش به جای آورده بودم و بر سه چیز که کاش از پیامبر پرسیده بودم 154
(415) پاداش کسی که سه دختر داشته و بر زندگی آنان شکیبا باشد 155
(416) سه چیز در قیامت نزد خدا گله می کنند 155
(414) سه تن هیچ گاه به وحی خدا کافر نشدند 155
(413) ابن مسعود گفته: دانایان زمین سه تن اند 155
(419) آغاز کار پیامبر سه چیز بود 156
(417) تکلیف از سه تن برداشته شده 156
(418) از چشم تنگی سه منش خیزد 156
(420) سه منش است که هر که بدان کار بندد در سود و زیان با مسلمانان شریک است 157
(422) گروش سه چیز است 157
(421) سه چیز است که هر کدام از آنها یک چهل و پنجم از پیامبریست 157
(425) پاداش سه چیز 158
(423) سه تن به بهشت نروند 158
(424) آنکه سه فرزندش مرده باشد 158
(426) سه برادر که هر کدام از دیگری ده سال کوچک تر بودند 158
(427) مردم پس از سه تن خوار شدند 159
(428) در پرسش سه اثر است و بدترین مردم سه اند 159
(429) بیش از سه روز کناره گیری از برادر دینی روا نیست 159
(432) راست نهادان سه تن اند 160
(430) سه چیز از خوبی مسلمانی ست 160
(431) خدا با سه تن سخن نگوید 160
(433) یاران کوه سه تن بودند 161
(434) دوست ترین کارها پیش خدای سه چیز است 162
(435) مردم جهان سه گروه اند 162
(438) کسی علی را به مهمانی خواست پذیرفت به سه شرط 164
(437) مردمان خدای را به سه روی می پرستند 164
(436) فروغی که سه بخش شده 164
(440) در بریره آزاده عائشه سه دستور روان شد 165
(439) سه چیز که در علی بود 165
(441) سه تن بر پیامبر دروغ می بستند 166
(443) سه تن دانسته نشد گناه کدام بزرگتر است 166
(442) پیش کشی و راننده یی و سواری نفرین شده اند 166
(445) در صفوان جمحی سه دستور روان شد 167
(444) در براء پور معرور انصاری سه دستور اسلامی روان شد 167
(446) برای سعد پور معاذ در اسلام سه مقام است 168
(447) دانایان سه گروه اند 168
(449) مردمان در قضا و قدر سه گروه اند 169
(448) هر که با سه کس ستیزد خوار گردد 169
(450) پیامبر چهار کس را در قیامت شفاعت می کند 170
اشاره 170
(451) شکنجه آنکه در چهار چیز همسر خود را فرمان برداری کند 170
[باب منشهای چهارگانه] 170
(452) دعای چهار تن رد نشود 171
(453) ثبات دین به چهار تن است 171
(455) خواست مردم در این جهان چهار است 172
(454) آنکه در چهار جای سخت گیر نباشد خدای او را بیامرزاد 172
(456) بنده مؤمن نباشد تا به چهار چیز باور داشته باشد 172
(460) پیشوا به چهار چیز شناخته می شود 173
(458) چهار سوره پیامبر را شکسته کرد 173
(457) علی را چهار انگشترین بود 173
(459) پیامبر پس از هجرت چهار عمره گزارد 173
(463) به هر که چهار چیز دهند از چهار چیز نومید نگردد 174
(462) نیکوترین اندازه یاران بسیج چهار است و بهترین اندازه سپاه های فرستادنی چهار صد تن و خوب ترین لشکر چهار هزار است 174
(461) پیامبر به چهار چیز بر پیامبران دیگر برتری یافت 174
(465) خدا به چهار کس در قیامت ننگرد 175
(464) به چهار چیز گوشی داده شده که گفتار آدمی را می شنوند 175
(466) سواران رستخیز چهاراند 176
(468) زال بنی اسرائیل از موسی چهار چیز خواست 177
(469) نیکوترین زنان بهشت چهاراند 178
(470) چهار چیز کمرشکن اند 178
(471) خدای چهار بررسی از جهان کرد 178
(473) سخنان خانواده پیامبر را جز چهار کس در نیابد 179
(472) پیامبر نام علی را در چهار جای با نام خود یافته بود 179
(474) معاشر با مردم از سه منش کناره کند تا برای وی به گردن ایشان چهار چیز واجب گردد 180
(475) اشعار دیو در پاسخ شعر آدم 181
(476) خدا چهار چیز را در چهار چیز نهفته 181
(478) امیر المؤمنین علی را چهار بزرگی بود که هیچ تازیی آنها را نداشت 182
(477) پیامبر گفت: چهار چیز را برای چهار چیز بد مدارید 182
(479) معاویه به ابن عباس گفت: من ترا برای چهار منش دوست دارم و از چهار منش تو در می گذرم 183
(480) گناه ها چهارگونه است 186
(481) پاداش آنکه چهار بار حج گزارده 186
(482) زنازاده چهار نشانی دارد 187
(483) خدا به موسی چهار سفارش کرد 187
(485) شگفتا از آنکه از چهار چیز می ترسد به چهار چیز پناه نمی برد 188
(484) هر گاه علی به نبردی می رفت چهار منش داشت 188
(486) چهار تنی که برای علی گواهی ندادند بد فرجام شدند 189
(487) چهار منش برای جهان است و چهار برای جاویدان 191
(488) چهار کار اندیشه بد است 191
(491) دارنده چهار منش اسلام وی کامل است 192
(492) چهار واژه حکمت 192
(489) چهار چیز از چهار چیز سیرابی ندارد 192
(490) چهار چیز است که دارنده آن در نور بزرگ خدا ماند 192
(494) خدا به دارنده چهار منش سرایی در بهشت دهد 193
(493) چهار منش به چهار سرای در بهشت 193
(495) هر که از چهار منش بر کنار باشد به بهشت رود 193
(496) در قیامت چهار تن مورد توجه خدایند 193
(499) خدای از چند چیز چهار را برگزید 194
(498) هر که چهار منش داشته باشد در پناه خداست 194
(497) پیرو علی به چهار منش دچار نگردد 194
(500) چهار چیز اندوه زاست 195
(502) دستگاه تن از چهار چیز است 195
(501) چهار منش در پیروان محمد تا قیامت خواهد بود 195
(503) مایه زندگی آدمی و دوام آن به چهار چیز است و آتش چهار گونه است 196
(504) چهار منش است که دل را تباه کند و نفاق پدید آورد 196
(505) پیامبر چهار تیره را دوست داشتی و چهار دیگر را دشمن 197
(507) زمین از چهار گرونده تهی نماند 197
(506) چهار منش دل را می میراند 197
(509) چهار چیز در گرونده نیست 198
(510) خدای از مؤمن چهار پیمان گرفته 198
(511) مؤمن از چهار چیز برکنار نباشد 198
(508) به چهار چیز از طب بی نیاز توان شد 198
(512) کیفر چهار چیز زودتر است 199
(513) چهار چیز است که هر گاه یکی از آنها در سرایی یافت شود آن را ویران سازد 199
(514) منشهایی که هر کدام بر چهار پایه استوار است 200
(515) نجده خارجی چهار سؤال از ابن عباس کرد 202
(516) موی سپید پیری در چهار جای باشد 203
(518) میان حق و باطل چهار انگشت است 203
(517) مردم چهار گروه اند 203
(519) گنج دو یتیم چهار پند بود 203
(520) به چهار تن درود مفرستید 204
(523) در قیامت آتش بر چهار تن روا نیست 204
(521) چهار چیز روی را روشنی دهد 204
(522) دوست داشته ترین یاران نزد خدا چهاراند 204
(526) همه دانش مردمان در چهار چیز است 205
(524) چهار چیز اندک آنها بسیار است 205
(527) برای مردم در چهار چیز حق لازم می شود 205
(525) به چهار چیز پیش از چهار چیز پیشی گیر 205
(528) جهاد چهار گونه است 206
(529) برای بنده چهار دیده است 206
(532) چهار چیز از رسم پیامبران مرسل است 207
(530) چهار منش از هر چه نیکوتر باشد 207
(531) زنان چهار گروه اند 207
(533) چهار تن اند که نماز ایشان پذیرفته نیست 207
(536) خدا همه سخنها را برای آدم در چهار کلمه گرد کرد 208
(534) چهار گناه که سبب چهار شکنجه گردد 208
(535) چهار چیز نشان بدبختی ست 208
(537) از دوستی با چهار تن باز داشت شده 209
(538) از دانش چهار تن پاداش می برند 209
(540) چهار خرده در بنده حق خیار سالانه دارد 210
(541) بهترین خواسته چهار چیز است 210
(539) در نرخ چهار چیز خودداری نگردد 210
(542) چهار نماز است که هر گاه توان گزارد 211
(544) مرد را وامی دارند تا هزینه چهار کس را بپردازد 212
(543) داوران چهار گونه اند 212
(545) پیامبرانی که پادشاه بودند چهار تن اند 212
(547) دارو چهار چیز است 213
(549) تره چهار سود دارد 213
(548) چهار چیز است که مزاج را میانه کند 213
(546) در آفتاب چهار چیز است 213
(550) نشان فشار خون چهار چیز است 214
(552) از چهار کنیه منع شده 214
(553) بهترین نامها و بدترین نامها 214
(554) از چهار چیز و از چهار ظرف منع شده 214
(551) چهار رود از بهشت است 214
(555) دستور پوشانیدن چهار چیز داده شده 215
(558) نماز تمام گزاردن در چهار مکان از دانش نهفته خداست! 215
(557) چهار تن نماز را در سفر و حضر باید تمام گزارند 215
(556) چهار چیز خوی پیامبران است 215
(559) چهار سوره قرآن سجده دارد 216
(561) به پیامبر فرمان رسید چهار تن را دوست بدارد 216
(560) هیچ بنده یی در قیامت گام از کام بر ندارد تا از چهار چیز از او پرسند 216
(563) چهار چیز است که در هر که باشد منافق است 217
(562) نخستین کسانی که به بهشت در آیند 217
(564) چهار تن پادشاهی روی زمین یافتند 217
(565) از چهار راه حدیث پیامبر به مردمان رسید که پنجمی ندارد 218
(566) امام علی بن ابی طالب گفته: «هر که به اندازه آنچه به وی نیکی شده نیکی کند عوض داده 220
[ (567) جهان در گردش است] 221
[ (568) تازی را فرا گیرید] 221
(569) چهار منش است که در رمضان کسی از آن بی نیاز نیست 222
(571) خدای اسبان را از چهار چیز آفریده 223
(572) بادهای جهان چهار است 223
(570) چهار پایان به چهار چیز نادان نباشند 223
(573) مردمان چهار گروه اند 224
(574) خواب چهار گونه است 224
(575) دیو چهار بار ناله کرد 224
(577) مسلمانان چهار عید دارند 225
(576) چهار چیز تباه گردد 225
(578) خدای گفت: ای ابراهیم چهار پرنده را بستان و به سوی خویش بکش 227
(579) هر که در او چهار منش باشد خدا وی را دشمن دارد 228
(580) پنج چیز میزان کردار را سنگین گرداند 229
[باب منشهای پنج گانه] 229
(581) خدای به پیامبری دستور داد به پنج چیز عمل کند 230
(582) در شانه پنج سود است 231
(583) نشانه های مؤمن پنج چیز است 231
(584) پنج چیز از پنج تن ناشدنی ست 231
(585) پنجی که پنجاه در شمار است 231
(587) پنج چیز پیسی آورد 232
(588) پنج چیز چنانست که گویم 232
(589) در هر یک از سر و بدن پنج منش است 232
(586) سخنانی که توبه آدم بدان پذیرفته شد پنج بود 232
(591) پنج چیز بر مسافر ناخجسته است 233
(590) پنج چیز را تا هنگام مرگ از دست ندهم 233
(592) گریه کنندگان پنج تن بودند 234
(593) پنج گناه بزرگ است 235
(594) پیامبر با پنج شمشیر مبعوث شد 236
(595) شرطهای دوستی پنج است 238
(596) مؤمن در موجهای پنج روشنی می غلتد 238
(597) ستونهای اسلام پنج است 239
(599) خدا در شبانه روز پنج نماز را واجب گردانیده 239
[ (598) مکه پنج نام دارد] 239
(600) ریشخندکنندگان پیامبر پنج تن بودند 240
(601) نماز مرده پنج تکبیر دارد 241
(603) پنج صفت که خدا و پیامبرش آنها را دوست دارند 242
(602) بیمها پنج گونه است: خوف، خشیه، و جل، رهبت، هیبت 242
(604) خواسته به پنج چیز فراهم گردد 243
(606) خدا در قیامت از پنج گروه دلیل می خواهد 243
(605) پاداش آنکه پنج حج گزارده 243
(609) نماز اعاده نگردد مگر از پنج چیز 244
(608) هر که پنج منش نداشته باشد از او بهره درستی نبرند 244
(607) خوردن پنج اندام از گوسفند بد است 244
(611) پنج تن اند که دیو در ایشان راه نیابد 245
(610) کمترین چیزی که میان مردمان قسمت شده پنج منش است 245
(613) روزه را پنج چیز تباه می کند 245
(612) بازرگان از پنج چیز کناره گیرد 245
(616) از پنج تن بهر حال دوری شود 246
(617) دانش دارای پنج پایه است 246
(615) پنج گروه سرشت آتشین دارند 246
(614) علی گفته پنج چیز ویژه ماست 246
(618) پنج پیشه نارواست 247
(619) به پنج تن زکات ندهند 247
(620) نماز جماعت با کمتر از پنج تن بر پا نگردد 247
(621) پنج میوه جهان از میوه های بهشتی ست 247
(623) پنج چیز است که خلق از آن آگاهی ندارند 248
(622) پیامبر از پنج چیز منع کرده 248
(624) کمال دین مسلمان از پنج چیز شناخته می شود 248
(626) فرخ سروش پنج رود را با پای خود روان ساخت 249
(625) آنچه خمس در آن ها واجب می گردد 249
(628) به پیامبر پنج چیز داده شده که به کسی پیش از وی داده نشده 250
(627) گاوی برای قربانی از پنج تن کفایت است 250
(629) خدا به پیامبر پنج چیز داد، به علی نیز پنج چیز 251
(630) برای خدا در پنج چیز شرم داشته باشید 251
(633) در پنج چیز از علی یاری می گیرم 252
(631) خدای خواهشگری پیامبر را در باره پنج تن می پذیرد 252
(632)- پیامبر گفت هر که پنج چیز را گردن گیرد بهشت را برای او گردن گیرم 252
(634)- خرم آنکه در او پنج منش باشد 253
(635) پیرو جعفر پور محمد کسی ست که در وی پنج چیز باشد 253
(636)- پنج تن نمی خوابند 253
(637) به دوزخ آسیایی ست که پنج تن را خرد سازد 253
(638) از کشتن پنج جانور منع شده و به پنج دیگر فرمان شده 254
(640) در جشن قربان کاری نیکوتر از پنج کار نیست 254
(639) پنج تن نفرین شده اند 254
(643) پنج تن دعای ایشان بر آورده نشود 255
(642) در خروس سفید پنج منش است 255
(641) آنکه پنج منش ندارد از او بهره یی برده نشود 255
(646) پنج تن را دفن نمی کنند تا تغییر حالت دهند 256
(645) پیامبران صاحب شریعت پنج اند 256
(644) دستور بزرگ داشت خدا در پنج جمله 256
(649) بر پنج تن واجب است در سفر نماز را تمام گزارند 257
(647) در کوفه پنج مسجد خجسته است و پنج مسجد نفرین شده 257
(648) نماز گزاردن در پنج مسجد از مساجد کوفه نهی شده 257
(652) بهشت خواهان پنج تن است 258
(651) درهای آسمان در پنج زمان گشوده می شود 258
(653) زن را در پنج حال می توان طلاق داد 258
(650) مرد می تواند پنج جای نامحرم را ببیند 258
(654) نشانه های پدیداری امام غائب پنج است 258
(655) میان پنج زن و شوهر ملاعنه واقع نشود 259
(656) کلماتی که خدا ابراهیم را با آنها آزمایش کرد 260
(657) امیر المؤمنین به کارمندان خود پنج دستور داد 264
(659) برای علی پنج کرامت است 265
(658) پنج چیز از جهت فطرت است 265
(661) پیش گیران پنج تن اند 266
(660) قاضی در پنج چیز باید ظاهر را رعایت کند 266
(662) پنج قانون عبد المطلب در اسلام پذیرفته شد 267
(663) سور دادن در پنج مورد است 267
(664) پیامبر برای علی از خدا پنج چیز خواست 268
(665) پنج پند پسندیده 269
(666) در روز آدینه پنج چیز است 269
(668) نیکوترین بندگان خدا کسانی هستند که پنج کار می کنند 270
(667) ازدواج با پنج گروه از زنان نیکو نیست 270
(669) در گفتار نیک پنج سود است 270
(671) روز رستاخیز پنج تن از پنج تن گریزان اند 271
(670) در رمضان به پیروان پیامبر پنج چیز داده شده 271
(672) پنج تن از پیامبران به تازی سخن می گفتند 271
(673) پنج تن بدترین مخلوق خدایند 272
[باب منشهای ششگانه] 273
اشاره 273
(674) در این امت شش چیز است 273
(675) در زنا شش چیز است 274
(677) شش چیز سبب بهشت رفتن شود 274
(676) شش چیز را بپذیرید تا بهشت را برای شما عهده گیرند 274
(679) شش چیز که در شکم مادر نبودند 275
(680) شش چیز پس از مرگ نیز سودمند است 275
(678) شش پیامبر دو نامه هستند 275
(683) خمس شش بخش می گردد 276
(681) بر در بهشت شش چیز نوشته بود 276
(682) شش چیز از جوانمردیست 276
(684) شش چیز بی اختیاریست 276
(685) خدا شش گروه را به شش چیز شکنجه کند 277
(688) شش چیز شگفت انگیز است 277
(687) به شش تن سلام مکنید 277
(686) شش چیز در مؤمن نیست 277
(689) از کشتن شش جانور منع شده 278
(691) دین آسان محمدی شش چیز دارد 279
(690) خدا شش چیز را برای پیامبر و پیروان او بد دانسته 279
(692) شش گروه پاک گروه نباشند 280
(694) در شش جا بیرون ریختن از زن جائز است 280
(693) انبار سازی در شش چیز است 280
(696) شش چیز نارواست 280
(695) باید از شش چیز به خدا پناه برد 280
(698) چهار پا شش حق بردارنده خود دارد 281
(697) دوستی شش چیز سبب گناهکاریست 281
(699) به شش تن نباید درود گفت، شش تن شایسته پیش نمازی نیستند، شش چیز از کارهای قوم لوط است 281
(700) تفسیر واژه های ابجد 282
(701) دیوانه کسی ست که در او شش چیز باشد 283
(703) از شهید شش چیز را بیرون می آورند و با جامه های دیگر وی به خاک دفن می شود 284
(705) با دوست خود شش چیز روا مدار 284
(702) در ابتدای شش نماز توجه مستحب است 284
(704) مردم شش گروه اند 284
(706) خدا انگشتری به ابراهیم داد در آن شش کلمه بود 285
(707) خدا شیعه را از شش چیز دور داشت 286
(708) امیر المؤمنین به شش چیز بر دیگران مقدم شد 286
(709) شش تن خواهش ایشان برآورده نمی شود 287
(711) کمال مرد به شش چیز است 288
(710) شش گروه نفرین شده اند 288
(712) مردمان شش گروه اند 288
(713) دستور دفن هفت چیز 290
باب منشهای هفتگانه 290
(714) پیامبر از هفت چیز منع کرده و به هفت چیز دستور داد 290
(715) هفت اندام از گوسفند حرام است 291
(716) به علی هفت چیز داده شده 291
(717) پیامبر هفت بار گفت خوشا کسی که ندیده به من گرود 292
(718) هفت تن در زیر عرش خدا باشند 292
(719) در کشمش هفت چیز است 293
(721) نام و رنگ آسمانهای هفت گانه 293
(720) در روزگار موسی هفت کوه جا به جا شدند 293
(723) هر که هفت صفت داشته باشد ایمانش کامل است 294
(722) پیامبر هفت سفارش به ابو ذر کرد 294
(724) هر که رمضان را روزه بدارد هفت چیز برایش ثابت شود 295
(726) تکبیرات افتتاح نماز هفت است 295
(725) در قیامت شکنجه هفت تن دردناک تر باشد 295
(728) فرزانه یی برای دانستن هفت کلمه هفتصد فرسنگ راه پیمایید 296
(727) در هفت جا پس از حمد نماز در رکعت اولی سوره قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ و در رکعت دوم سوره قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ را بخوانند 296
(730) سجده بر هفت اندام است 297
(729) هفت تن کار خویشتن را تباه می سازند 297
(731) پیامبر هفت گروه را نفرین کرده است 297
(732) مؤمن بر مؤمن هفت حق دارد 298
(733) کافر با هفت روده می خورد 299
(735) مؤمنان در هفت درجه از ایمان هستند 299
(734) مؤمن کسی ست که هفت چیز داشته باشد 299
(736) حلاوت ایمان در هفت دل نباشد 300
(737) هفت گروه از دانایان در دوزخ اند 300
(738) خدا هفت جانور را آفرید که از شکم مادر بیرون نیامده بودند 301
(739) اسلام بر هفت رسد قرار داده شده 302
(740) خدا به پیامبر خود هفت چیز داده 304
(742) آفتاب هفت طبقه دارد و ماهتاب هفت طبقه 305
(743) جهان هفت اقلیم است 305
(741) قربانی گاوی و اشتری از هفت تن بسنده است 305
(744) در هفت جا از عبادات دعای مخصوص نرسیده 306
(745) باید هفت تن قرآن مخوانند 306
(746) قرآن خدا بر هفت حرف نازل شده 307
(747) خدا از روزی که زمین را آفرید تا کنون هفت دسته از دانایان پدید آورده 307
(750) هر گاه خدا بر امتی خشم کند و به شکنجه یی ایشان را نابود نکرد هفت بلا بر آنان گمارد 308
(748) در آسمان و زمین چیزی نباشد مگر به هفت مطلب 308
(749) چون نجاشی پادشاه حبشه مرد پیامبر هفت بار بر او تکبیر گفت 308
(752) از عامر روایت شده که زمین برای هفت تن آفریده شده 309
(751) دوستی پیامبر و دودمانش در هفت جای سودمند است 309
(753) دوزخ را هفت در است 310
(754) علی (ع) در قیامت با هفت چیز بر خلق محاجه می کند 311
(756) گناه های کلان هفت است 312
(755) هفت بانوی بهشتی خواهران یک دیگرند 312
اشاره 313
(757) آزمایش اوصیاء پیامبران در زندگی پیامبران در هفت مقام است و بعد از مرگ ایشان نیز در هفت مقام 313
(758) [ادامه روایت] 315
(759) [ادامه روایت] 317
(760) [ادامه روایت] 319
(761) [ادامه روایت] 321
(762) [ادامه روایت] 323
(763) [ادامه روایت] 325
(764) [ادامه روایت] 327
(765) [ادامه روایت] 329
(766) [ادامه روایت] 332
(767) آنچه راجع به ایام هفته است 333
(768) آنچه در خصوص هفته آمده است 334
(769) آنچه در دوشنبه آمده 335
(770) آنچه در روز سه شنبه آمده 336
(771) آنچه در چهارشنبه آمده 337
(772) آنچه در باره پنجشنبه آمده 339
(773) آنچه در باره آدینه آمده 340
(774) آنچه در باره شنبه آمده 342
(775) معنی با ایام دشمنی مکنید تا با شما دشمنی نکنند 344
(776) آدم و حوا هفت ساعت در بهشت بودند سپس رانده شدند 345
(777) در پیروان هفت منش است 345
(778) پیمبر در هفت جا ابو سفیان را نفرین کرد 346
(779) سخن از هفت صندوقی که در دوزخ است 347
(780) ایوب با بی گناهی هفت سال رنج کشید 348
(781) فرشتگان هفت گروه اند و حجابها نیز هفت 349
(782) علی هفت سال پیش از مردمان نماز گزارد 350
(785) کسی روایت کرده خاندان پیامبر هفت اند 351
(784) خدا به پیروان علی هفت چیز داده است 351
(783) دیوان بر هفت تن از غالیان فرود آمدند 351
(788) پیامبر را هفت فرزند بود 352
(786) هفت تن نماز را کوتاه نخوانند 352
(787) یاد آوری خدا به هفت اندام پخش شده 352

صفحه 229

ترجمه

[باب منشهای پنج گانه]

(580) پنج چیز میزان کردار را سنگین گرداند

- ابو سالم شبان گفته: از پیامبر شنیدم که می گفت: «پنج چیز است کردار را در میزان سنگین سازد: سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الا اللَّه و اللَّه اکبر. و فرزند لائق که از مسلمانی بمیرد و در مرگ وی شکیبایی کند و خشنودی خدا جوید».