فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 172

ص:174

هر که برای آن چه از دست داده، بر خویش سخت نگیرد، تن خود را در آسایش قرار داده است.

3. امام صادق علیه السلام فرمود:

مؤمن را آسایش حقیقی نباشد مگر آن گاه که خدا را دیدار کند. سوای این، آسایش در چهار چیز است: خاموشی و سکوتی که به وسیله آن، به احوال دل و نفس خود با آفریدگارت پی بری. تنهایی و خلوتی که به سبب آن، از گزندهای پیدا و ناپیدای زمانه نجات یابی. گرسنگی که با آن شهوت ها و شیطان و وسوسه های شیطانی را بمیرانی. شب زنده داری که بدان سبب، دلت را روشن و نهادت را باصفا و روح و روانت را تزکیه کنی. (1)

4. امام علی علیه السلام فرمود:

هر کس بتواند خود را از چهار چیز نگه دارد، شایسته آن است که هرگز ناراحتی نبیند: شتاب زدگی، لجاجت، خودپسندی و سستی. (2)

5. امام علی علیه السلام فرمود:

اَلزُّهدُ فِی الدُّنیا اَلرّاحَهُ العُظْمی. (3)

زهد و بی اعتنایی به دنیا بزرگ ترین آسایش است.

6. امام صادق علیه السلام در پاسخ به این پرسش که «راه آسایش چیست؟» فرمود: «مخالفت کردن با هوای نفس». عرض شد: پس چه وقت بنده طعم آسایش (واقعی) را می چشد؟ فرمود: «در نخستین روز ورودش به بهشت». (4)

نمونه های رفتاری

1. چیزی که آفریده نشده است، طلب مکن.

1- میزان الحکمه، ج 5، ح 7512.
2- میزان الحکمه، ج 5، ح 7514
3- میزان الحکمه، ج 5، ح 7519.
4- میزان الحکمه، ج 5، ح 7524.