فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 205

ص:207

بنویس بر ضد این شور بخت محروم». (1)

دو _ یک مسلمان هم سنگ و هم وزن آمرزش خواهی برای خود، باید درصدد آمرزش خواهی برای دیگران باشد. خداوند خطاب به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید:

به (برکت) رحمت الهی، در برابر آنان (مردم)، نرم (و مهربان) شدی. اگر سنگ دل و خشن بودی، از اطراف تو پراکنده می شدند. پس آن ها را ببخش و برای آن ها آمرزش بخواه و در کارها با آنان مشورت کُن... (آل عمران: 159)

3. با وجود ادامه دادن به گناه، آمرزش خواهی سودی ندارد. امام صادق علیه السلام فرموده است:

کسی که از گناه استغفار کند و باز به آن ادامه دهد، مانند شخص مسخره کننده است. (2)

حضرت علی علیه السلام در این باره می فرماید:

الْاِسْتِغْفارُ مَعَ الْاِصرارِ ذُنوبٌ مُجَدَّدَهٌ.

آمرزش خواهی با وجود ادامه دادن به گناه، خود گناهانی تازه اند.

4. آمرزش پذیری خداوند شامل کسانی می شود که اهل ایمان و توبه و عمل صالح باشند. خداوند در قرآن کریم می فرماید:

وَ إنّی لَغَفّارٌ لِمَنْ تابَ وَ ءَامَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی. (طه: 82)

و به درستی که من بسیار آمرزنده هستم نسبت به کسانی که اهل توبه و ایمان و عمل صالح باشند و سپس هدایت گردند.

5. کسی که آمرزش خواهی سودش نمی دهد. در این مقام، به بیان دو آیه بسنده می کنیم:

چه برای آن ها استغفار کنی و چه نکنی، (حتّی) اگر هفتاد بار برای آن ها