فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 36

ص:38

نسازد. برای آن چه در دنیا از دست می دهی، زاری کنان تأسف مخور. همّت خویش را برای پس از مرگ خود مصروف دار. (1)

عبدالله بن عباس درباره این سخن امام علی علیه السلام می گوید:

مَا انْتَفَعْتُ بِکَلامٍ بَعْدَ کَلامِ رَسولِ اللّهِ صلی الله علیه و آله کَانْتِفاعِی بِهذَا الْکَلامِ.

پس از سخن پیامبر صلی الله علیه و آله ، از هیچ سخنی همانند این سخن، سود نبردم.

آموزه ها

اشاره

از دیدگاه معارف اسلامی، دنیا و آخرت، ارتباطی نزدیک و ناگسستنی با هم دارند، به گونه ای که آخرت، تجلی گاه نیت ها و کار و کوشش انسان ها است. حضرت علی علیه السلام در این باره می فرماید:

تلخ کامی دنیا، شیرینی آخرت و شیرینی دنیای حرام، تلخی آخرت است. (2)

شهید مطهری درباره پیوستگی زندگی دنیا و آخرت می گوید:

انسان در آن دنیا آن چنان است که این جا خودش را بسازد. این جا اگر خودش را کامل بسازد، آن جا کامل است. اگر ناقص بسازد، ناقص است.

اگر خودش را کور قرار بدهد، آن جا کور است و اگر خودش را کر قرار بدهد، آن جا کر است و اگر خودش را از صورت انسانیت خارج کرده و به صورت حیوان از انواع حیوانات دیگر در آورده باشد، در آن جا به صورت همان حیوان محشور می شود.... الدنیا مزرعه الاخره». (3)

«قرآن کریم دنیا و آخرت را در ده ها آیه در کنار هم آورده و اموری را مورد توجه قرار داده است:

1- نهج البلاغه، نامه 22.
2- نهج البلاغه، حکمت 251.
3- معاد، ص 16.