فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 41

ص:43

خوشا به حال کسی که به یاد معاد باشد.

یاد خداوند یکی از مهم ترین نکته های تربیتی در مسأله آخرت است. قرآن کریم در بسیاری از سوره ها، به این موضوع اشاره دارد. باید توجه خاص ائمه معصومین علیهم السلام به یاد آخرت را نیز به اشاراتِ روشنگر کتاب خدا بیافزاییم. امام حسن مجتبی علیه السلام در آخرین لحظه های زندگی، همه اطرافیانش را متوجه آخرت می سازد و می فرماید:

از هراس حساب روز قیامت و دوری از دوستان می گریم. (1)

حضرت امیرمؤمنان علی علیه السلام ، یاد آخرت را هم دارو و هم درمان می داند. به تعبیر آن حضرت، یاد آخرت، دارویی اثر بخش و شفابخش است: «ذکرُ الآخرهِ دَواءٌ و شفاءٌ.» (2) هم چنین آن حضرت، یاد آخرت را کاهش دهنده گناه می داند و می فرماید:

هر آن کس زیاد به یاد آخرت باشد، گناه و نافرمانی او کم می شود. (3)

شاید بتوان گفت یکی از راه های پایین آوردن آمار جرم و جنایت و گناه، زنده کردن یاد آخرت در میان مردم است. ایمان به آخرت، آثار مثبت فراوانی برای فرد و جامعه به ارمغان می آورد که از آن میان به اخلاص در عمل، خوف و رجا، شجاعت در میدان جنگ و جهاد، رعایت حقوق مردم در مسایل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی می توان اشاره کرد.

برخی از آثاری که قران آن ها را ذکر کرده، بدین شرح است:

یک _ پای بندی به دستورهای الهی: ایمان به آخرت موجب تسلیم شدن در برابر فرمان های خداوند، مانند: جهاد (توبه: 44)، انفاق در راه خدا (توبه: 99)

1- داستان ها و پندها، ج 4، ص 62.
2- میزان الحکمه، ج 1، ص 56، ح 120.
3- میزان الحکمه، ج 1، ص 57، ح 121.